Je staat er niet zo snel bij stil als er een mooie vlinder tussen het gele koolzaad en de paarse distels in De Groenzoom fladdert, maar dat beestje heeft dit jaar al meer kilometers afgelegd dan ik.
Afgevlogen distelvlinder op witte klaver
Met enig geduld en de nodige inspanning volg ik het veelkleurig insect om er een foto van te maken. Ik ben niet zo thuis in de namen van deze fladderaars en op mijn computerscherm zie ik dat de vleugelranden erg gehavend zijn. Desgevraagd schrijft een ter zake kundig kennisje mij dat het gaat om een sterk afgevlogen distelvlinder.
Het beestje is vanuit Zuid-Europa of zelfs helemaal vanuit Afrika hier naartoe komen vliegen. Rond deze tijd druppelen er langzamerhand steeds meer distelvlinders De Groenzoom binnen. Het is ieder jaar weer afwachten hoeveel van hen de reis hierheen zullen volbrengen want de aantallen wisselen per jaar aanzienlijk. Zijn het er veel dan spreken we van een invasie die vaak samenvalt met het in ons land neerdwarrelen van zand uit de Sahara. Zo’n reis gaat dit fragiele wezentje niet in de koude kleren zitten en onderweg beginnen de vleugels te rafelen; ze werd onderweg gewoon gezandstraald.
Als dan zo’n zwaar gehavende distelvlinder eindelijk hier in de Groenzoom op een nectarrijke bloem neerstrijkt, moet ze eerst op krachten komen en daarna naarstig op zoek naar een partner, paren en eitjes leggen om hier een nieuwe generatie voort te brengen.
In het najaar trekt een gedeelte van de distelvlinderpopulatie weer terug naar het zuiden, de rest sterft hier. Ik ben bang dat mijn afgevlogen exemplaar de terugreis niet zal halen. Ze leeft voort op deze foto.
Tekst en foto’s: Jan Smith
