De weergoden hebben ook dit keer weer hun volledige medewerking verleend. De dagen vóór 10 juni heeft het behoorlijk geregend. En de dag zelf: stralend weer!
Met dank aan de firma Ripping aan de Hoeksekade hebben we een prima nieuw slootje gevonden: niet te steile kanten, niet dichtgegroeid en genoeg water. Enkele ‘proefboringen’ van tevoren wezen erop, dat er ‘genoeg te halen viel’.
Tessa is vandaag jarig en wordt toegezongen © Maaike Bogaard
We mochten op de parkeerplaats van Ripping BV verzamelen: ’s morgens 18 en ’s middags 16 enthousiaste Rangers. Eén van hen, namelijk Tessa, was deze dag jarig. Natuurlijk hebben we voor haar gezongen. Na deze spontane aubade trokken we met alle spullen via een weiland naar ons slootje. Regelmatig sprongen er groen/bruine sprinkhanen voor onze voeten weg. Af en toe hoorden we in een dichtgegroeid slootje het geluid van een mannetjeskikker. Wel zijn er door de kinderen enkele kikkervisjes gevangen: al behoorlijk grote donderkopjes met 2 achterpootjes.
En…….wat zullen we in het schepnetje vinden? © Jasper Bouts
Collage van loepjes © Jasper Bouts
De groep werd in drieën gesplitst. Ieder groepje kreeg een verzamelbak, loepjes, loeppotjes, zoekkaarten en natuurlijk een schepnetje. Onze Rangers hebben bepaald niet achter het net gevist. In de verzamelbakken was het al gauw spitsuur van jewelste.
Nimf van een ‘echte’ libelle (glazenmaker?) © Valesca de Veer
Boven het water zagen we in het begin regelmatig waterjuffers vliegen. Ze hadden allemaal een klein blauw lampje op hun achterlijf (lantaarntje). In het water zaten veel larven (nimfen) van deze kleine libellen. En dat zijn bepaald geen lieverdjes. Stekelbaarsjes en andere kleine waterdiertjes zijn hun leven niet zeker in een sloot. Het is daar echt eten of gegeten worden. Gelukkig kun je je daar tussen de waterplanten en in de modder verstoppen. Dat geldt niet als je in de verzamelbak van onze Rangers terecht gekomen bent.
{mp4}MVI_0027{/mp4}
Hoofdpersoon is duidelijk de waterschorpioen met een hapje eten in zijn grijpers. Je ziet enkele bootsmannetjes, die met hun leven spelen. Ook een stekelbaarsje en een salamander zitten in de gevarenzone. Een klein torretje duikt omlaag. Een dwaalgast in de teil is een sprinkhaan; net ff verkeerd gesprongen. © Valesca de Veer
De tijdelijke salamandercrèche © Hanneke Huizer
Dat is behoorlijk stressen. Stekelbaarsjes zaten daar regelmatig in de ‘grijpers’ van de waterschorpioen. Ook de nimfen van de (echte) libellen waren op zoek naar een prooi. Een schaatsenrijder probeerde uit de bak te springen. De ‘lieve’ watersalamanders werden maar even in een apart bakje gedaan. Mooi die buitenboordkieuwen en die piepkleine teentjes. Het was echt een rijk gevuld slootje. Slakken zijn niet zo snel; vandaar dat er heel wat platte posthoornslakken en poelslakken opgevist werden. Een poelslak heeft een eigen huisje met 4 of 5 windingen.
Een tussenverslagje van Catolien:
Ook vingen we twee glazenmakers (een libellesoort), maar dan in het stadium voordat ze vleugels hebben, als nimf. Ze leven dan onder water. Ze kunnen jaren in dit stadium zijn. Als ze groeien, vervellen ze regelmatig. We hadden een kleinere en een grotere glazenmaker in dit stadium. Ze hebben enorme kaken en vreten en vreten maar. Ik had ze expres in een bak gezet met larven van een eendagsvlieg om te kijken wat er zou gebeuren. Eerst gingen beide glazenmakers de vliegenlarven opeten. De muggenlarven lieten zich gemakkelijk vangen, ze zwommen niet eens weg. Daarna at de grote glazenmaker de kleine glazenmaker op. Dit was zijn derde maaltijd al in de bak.
En……..het blijft nog steeds spannend! © Elianne Hulst
Altijd spannend om te bekijken is de paardenbloedzuiger. Ze lijken op een worm. Maar aan de voor- en achterkant heeft de bloedzuiger zuignappen. De mond heeft 3 aparte kaken met een aantal scherpe tanden. Zo kom je wel aan je trekken. Andere tijdelijk gevangen waterdiertjes waren: bootsmannetjes of rugzwemmers en allerlei kevertjes zoals het schrijvertje. Na een uurtje was het eerste enthousiasme inmiddels wel ‘wat’ bekoeld, hoewel sommige diehards bleven scheppen…..
Dropvisje of dolfijntje happen © Valesca de Veer
Tijd voor een beetje afwisseling. Visje of dolfijntje happen in een teil met (leiding)water is altijd lachen. De één deed dat iets sneller dan de ander. De moeder van Hugo had er zelfs een speciale techniek voor ontwikkeld. Ze demonstreerde het ter plaatse; stoer hoor!
We noemden deze kinderactiviteit ‘Cursus Slootjesexpert’. Naar ons idee hebben 34 Rotta Rangers deze zaterdag heel wat opgestoken.
Alle medewerkers – begeleiders en fotografen – bedankt voor jullie inbreng.
Op zaterdagmiddag 15 juli gaan we in de zomervakantie weer de natuur in op zoek naar allerlei bodemdiertjes – ‘Dood hout leeft!’
Een reactie na afloop:
Hendrik vond het geweldig. Zijn broer had er ook heel graag bij willen zijn, die is ook zo’n enorme fan van de natuur. Maar hij had een kinderfeestje. We kijken uit naar de volgende activiteiten. Bedankt weer voor de leuke activiteiten voor de kinderen.
Verslag: Gert Jansen
