Omdat er geen publieks- en ledenwandelingen zijn om verslag van te doen, dan maar privé-ervaringen. Bij het wegvallen van de gebruikelijke activiteiten elke dag er even op uit in ons werkgebied, en elke dag een nieuwe verrassing. Was het vorige week op doordeweekse dagen nog erg rustig buiten, nu lijkt het wel alle dagen zondag.
Het hoogtepunt was maandagmiddag toen een ransuil een plekje had gevonden in het riet bij de parkeerplaats op de Middelweg. Zelfs zonder kijker was hij aardig te zien. Dat vogelaars de 2 meter afstand houden van elkaar bij het zien van iets bijzonders in hun opwinding meteen vergeten viel wel op. Uiteraard ben ik voorzichtig gebleven en kon de verleiding om door iemands telescoop te kijken wel weerstaan. Na een poosje was het dier de belangstelling zat en vertrok weer.
Het visdiefplateau in de polder © Josien Hofs
Vogelaars vergeten meteen de 2-meter regel
Een vader geeft zijn dochters biologieles buiten. Scholieren hangen op een van de eilandjes in de plas. De veldleeuweriken zijn terug en de roepende grutto hoor je overal. Rietgorzen zoeken hun plekje in het riet. De krooneenden in de Zevenhuizerplas blijven voor een mooi schouwspel zorgen, en de steltlopers in het plas- drasgebied en bij de roeibaan in de Eendragtspolder laten zich overal zien en horen. Zag zelfs een bonte strandloper.
Afgesloten paadje
Het paadje door het riet bij het voormalige populierenbosje is door Staasbosbeheer gedurende het broedseizoen afgesloten, prima actie. Helaas lopen er in de Eendragtspolder heel wat honden los, aanlijnen is (nog) niet verplicht, hoewel sommige van de boswachters dat eigenlijk ook wel zouden willen.
Het visdiefplateau in de polder blijkt een rustplaats voor aalscholvers, een kokmeeuw zit er zo op zijn gemakt dat hij (of zij) er misschien wel een broedplek in ziet. Voor wie er niet op uit kan of wil: op rotta.waarneming.nl is te volgen wat er allemaal te zien is.
Grote ereprijs
Inmiddels bloeit er bijna elke dag iets nieuws, wat gaat dat snel ineens. Behalve raapzaad, klein en groot hoefblad is er ook al veel grote ereprijs te zien (niet dat het groot is, maar zo heet het), klein kruiskruid, kleine veldkers, witte en paarse dovenetel, speenkruid, smeerwortel, hondsdraf, etc.
De gezelligheid van de excursies mis ik wel, soms maak ik dan maar een praatje met wildvreemden, uiteraard op gepaste afstand; ik vertel dan ook even over Rotta, mocht men ons nog niet kennen.
Verslag en foto’s: Josien Hofs
