Zo’n 18 Rotta-leden verzamelden zich op zaterdag 25 juni bij het bezoekerscentrum De Oranjekom in Vogelenzang voor een rondje ‘struinen door de duinen’. De kenners weten dan al dat we dit keer op pad gaan in de Amsterdamse Waterleidingduinen, waar het Tientje van Waternet op het programma stond. Stevige schoenen aan, bammetjes mee en op weg. Loopt u mee?

Zoals de naam al doet vermoeden is deze wandeling 10 km lang. Een pittige route, die voor een groot deel over avontuurlijke struinpaadjes en wildsporen gaat, ideaal om het afwisselende landschap van de Amsterdamse Waterleidingduinen te ontdekken. Een wandeling vol variatie: dichte bossen, open vlaktes, waterpartijen en uitzichtpunten wisselen elkaar af.

Doornappel

Al bij aankomst werden we getrakteerd! In tegenstelling tot de vorige ledenwandeling dit keer niet op koffie-met-gebak, maar wel op een stevige regenbui, waarvan er meerdere zouden volgen… Toch mocht dat de pret niet drukken: de temperatuur was perfect om te wandelen en na ieder verfrissend buitje leek de omringende natuur nog meer glans te hebben gekregen.

Al vrij snel konden de plantjesliefhebbers hun hart ophalen, met onder meer geel walstro, bezemkruiskruid, duinviooltje, doornappel en zelfs de zeldzame cipreswolfsmelk. Met dank aan Cor en Marion voor de determinatie!

Rupsen van de Sint Jacobsvlinder

Door de regen lieten zich maar weinig vlinders zien. Dit bruin zandoogje was een uitzondering.

Intussen waren de regenjasjes en poncho’s alweer 2 keer aan- en uitgetrokken (want bij 23 graden zijn die al snel te zweterig) en werd het boslandschap met zijn vele GBS’en (de kenners weten dan al dat we het hebben over de Grote Bonte Specht) ingeruild voor meer open duin. Heuvel op, heuvel af, je kreeg het er zowaar steeds warmer van.

Bij het Museumduin wist reisleider Hans te melden dat de naam verwijst naar de bunkers ter plekke, waar tijdens de oorlog kunstschatten werden verborgen. Daarom zijn de deuren ook zo hoog, anders pasten de schilderijen niet naar binnen. Of er misschien per ongeluk nog een Rembrandt was achtergebleven viel helaas niet te controleren, de sloten bleken te stevig.

Damhert houdt een oogje in het zeil

Mannetje roodborsttapuit liet zich uitgebreid bewonderen

In de lucht hield een buizerd een oogje in het zeil, op de grond deed een damhert hetzelfde, de groep genoot van het uitzicht op Zandvoort en de luid zingende boomleeuwerik. De struinroute over het Eiland van Rolvers en het pad langs de fraaie Oosterduinrel bleken echte pareltjes, waarbij ook nog eens koekoek en dodaars (gehoord), roodborsttapuit, grasmus, staartmees, putter, torenvalk, zwarte roodstaart, gaai en witte kwikstaart genoteerd konden worden.

Tijdens de koffiestop in Boshut het Pannenland brak de zon pas echt goed door, maar toen waren we zowat aan het eind van de wandeling. Nog even bij de Oranjekom checken of de ijsvogel zich nu wel liet zien en… verhip: hij (of zij) liet nog even een kobaltblauwe flits over het water zien.
Met dat afscheidscadeautje toog iedereen weer “moe maar voldaan” tevreden huiswaarts.

Verslag: Leo de Rooij
Foto’s: Leo en Hans

Als toegift de verslagen van de excursies naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen uit 2018:

Damherten zijn kenmerkend voor de AWD. De afgelopen jaren is het aantal damherten echter te groot geworden. Dat zorgt voor schade aan andere natuurwaarden (dieren, planten) en voor overlast in verkeer en omgeving. Om het aantal herten weer in balans te brengen met de rest van de natuur voeren boswachters actief beheer uit. Meer informatie op de site van de Amsterdamse Waterleidingduinen.

 

 

Gelezen: 98