In Maarn (Zanderij) verzamelden zich ruim twintig mensen voor een natuurwandeling. Hans en Bert onder het toeziende oog van Marion hadden de route verkend en goedgekeurd.
Op pad met Rotta
Na een gevaarlijke oversteek bereikte iedereen ongeschonden de bosrand waar we vrolijk verwelkomd werden door de kuifmees, goudhaan, staartmees, en kool- en pimpelmees. Ze kwamen ons bekend voor en we dachten even dat ze met ons meegevlogen waren naar Maarn. Het was heerlijk om in het beukenbos te lopen, met mensen die de natuur naar waarde weten te schatten.
Kuifmees
Boomkruiper
Toch hoorden en of zagen wij ook niet alledaagse vogels. Wat te denken van de boomleeuwerik, zwarte mees, glanskop en de boomkruiper, waarvan ik eerst dacht dat het een muisje was, fout dus. Hoog vanuit de lucht werden wij in de gaten gehouden door de buizerd.
Grijze bisschopsmuts
Gesnaveld klauwtjesmos
Uiteraard bleef de belangstelling voor de natuur niet beperkt tot bomen en vogels.
Dick – een liefhebber van mossen – liet ons in het landgoed Noordhout meegenieten van de diverse soorten die wij tegenkwamen. Het was leuk dat Dick al veel wist maar zo nodig kwamen de namen van de mossen uit zijn telefoon, hoe handig. Handig is ook dat je de mossen stil kunt bekijken, in tegenstelling tot de vogels die zich goed kunnen verstoppen.
De mossen hebben beschrijvende namen. Wat te denken van bleek boomvorkje, gesnaveld klauwtjesmos, grijze bisschopsmuts.
Bleek boomvorkje
Groep één moest regelmatig wachten op de ‘mosgroep’, maar dat zagen we door de vingers. Deze achterblijvers hoorden wel de ver dragende zang van de grote lijster. Wij volgden een tijdje de A 12: we konden het geraas niet zo waarderen maar de vogels raakten niet van slag. Alles went, behalve een …..
Maarn de trap van 170 treden bij de Zanderij
Opeens stonden wij voor een trap met 170 treden die tot opluchting van de deelnemers naar beneden ging, iedereen kwam veilig beneden en dat was fijn.
We kwamen in een gebied waar de ijstijd zijn voortstuwend werk had gedaan, heel grote stenen met zich mee slepend. In de loop van de tijd zijn deze zeer oude stenen opgegraven en hebben nu een laatste rustplaats gekregen in de Zanderij.
Donker landkaartmos op een duizenden jaren oude zwerfkei in de Zanderij
Omdat je daar prima op kon zitten werden broodjes e.d. verorberd en maakten we ons op voor het laatste stuk van de wandeling. En laat die dan uitkomen in klein Zwitserland, wat een verrassing, paspoort niet nodig. Sommige onder ons konden het appelgebak niet weerstaan; deze was net zo lekker als de koffie, heerlijk.
Op de terugweg zagen we merels, vink, en zwarte mees. De mossen konden ons niet bijhouden en bleven wachten op een andere groep. Na drie en een half uur gingen wij na dankzegging aan de voortrekkers meer dan tevreden naar huis. We bedankten elkaar, het was een fijne “Rotta” dag.
Verslag: Gerard den Oudendammer
Foto’s: Dick Hoek en Liliane van Noort
Blijf je verbazen
over alles wat leeft
wees stil en kijk en luister
wat de natuur ons geeft
omarm wat je lief is
geef de natuur weer door
het liefst ongeschonden
daar doe je het voor.
Gerard
