Ledenexcursie Ockenburg 25 mei 2019 – over slangenkruid, ossentong en ooievaarsbek…
Een klein enthousiast gezelschap vertrekt bij prima wandelweer voor een als plantenexcursie aangekondigde wandeling naar landgoed Ockenburg (Kijkduin). Daar aangekomen blijkt dat we buiten de waard gerekend hebben: de grote bonte specht weet enorm veel aandacht te trekken, niet in de laatste plaats door vlak voor onze neus de kleintjes te voeren. Het wordt dus een vogel- èn plantenwandeling.
Bos – foto Robert Schild
Doorkijkje – foto Piet Mulder
Het landgoed kenmerkt zich door de vele grote rododendrons en de eeuwenoude bomen. Sommige hebben in de loop der jaren bijzonder grillige vormen aangenomen. Op de parkeerplaats worden we verwelkomd door een havik. Hij vloog zo tussen de bomen door op zoek naar een lekkere vette houtduif. Op onze wandeltocht zagen we diverse stoffelijke resten van deze vogels. We zien bosmerels, ze zijn wat kleiner en schuwer dan hun stadse soortgenoten. Ze praten ook iets minder hard. Een groepje Canadese ganzen loopt daar vrijelijk rond. Onderwijl doen de tjiftjaf, de winterkoning , de roodborst en de vink een wedstrijdje wie het hardst kan fluiten. Een zanglijster, een staartmees en een boomkruiper doen het iets rustiger aan.
Canadese ganzen – foto Piet Mulder
Vrouwtje mandarijneend – foto Piet Mulder
Opvallend zijn de vele spechtengaten in de bomen. Sommige bomen zijn verbouwd tot spechtenflats. We horen en zien de jonkies in de holen terwijl de spechtenouders druk in de weer zijn met het verzamelen van voedsel voor al die hongerige bekkies. De koolmezen zijn druk bezig hun bandjes op te pompen en de zwartkoppen jubelen er lustig op los. We horen een nachtegaal, die bereid blijkt ook overdag een concertje te geven. In één van de watertjes zwemt een eenzame meerkoet. Aan de kant van een singeltje zit wat we diagnosticeren als een vrouwtje carolina eend. Als wij langs lopen blijft ze heel rustig zitten. Bij voortschrijdend inzicht moeten we echter vaststellen dat het om het sterk gelijkend vrouwtje mandarijneend gaat. Aan het eind van de wandeling begroeten we nog een paartje nijlganzen met hun pullen en een buizerd. De havik zwaait ons nog even uit als we in de auto’s stappen om naar de kust te gaan. Hij doet dit zittend op de grond.
Kardinaalsmuts met stippelmotrups – foto Josien Hofs
Tijdens de wandeling gaan de deelnemers aan de plantencursus bij Rotta uiteraard met de neus op de grond. In zo’n betrekkelijk klein gebied is de diversiteit evengoed groot. Veel (bijna uitgebloeide) salomonszegel, lelietje-van-dalen en boshyacint onder de bomen, en op meer open plekken de rankende helmbloem, diverse soorten reigers- en ooievaarsbek, klein springzaad, geel nagelkruid, veel dagkoekoeksbloem en een niet nader te identificeren gele framboos. Van de latere bloeiers als vingerhoedskruid en zilverschoon zagen we de belofte al aankomen. En dan al die verschillende grassen! We staan even stil bij de ijle dravik, een sprookjesachtige naam voor een mooie teer uitziende grassoort. Planten die we in onze eigen omgeving veelvuldig zien staan daar uiteraard ook, maar die laten we gemakshalve in dit verslag even buiten beschouwing, het is letterlijk te veel om op te noemen.
Koekoeksbloem – foto Robert Schild
Salomonszegel, vernoemd naar koning Salomo, de derde koning van het verenigde koninkrijk Israel – foto Piet Mulder
En net als het gemiezer (waarvan we onder de bomen weinig last hadden) overgaat in wat meer gestage regen arriveren we dankzij de uitgekiende planning van onze roergangers bij de door vrijwilligers gerunde OCK uitspanning. Voor de doorgewinterde Rotta-wandelaar betekent dat: koffie en gebak. Naast de brasserie is er voor mensen met (klein)kinderen een speeltuin.
Gewone ossentong – foto Josien Hofs
Eenmaal buiten is het al weer droog en maken we nog een rondje in Ockenburg, waarna we ter afsluiting richting zee (Kijkduin) gaan. In de meer zandige omgeving staan ruwharige planten als gewone ossentong, veldhondstong en slangenkruid. Het zijn verwanten van het vergeet-mij-nietje, met wonderlijke namen, het zou een sport zijn om de herkomst daarvan eens te ontdekken. Heggenrank is dan als naam weer gewoontjes, maar een prachtig plantje dat zich overal doorheen wurmt. De kardinaalsmutsstippelmotrups (ook erg geschikt voor scrabble) neemt er hele struiken in beslag.
Heggenrank – foto Josien Hofs
De plantencursus wierp dus meteen zijn vruchten af, en maakt voor de liefhebber de natuur een nog rijkere ervaring. En toegegeven, de app Plantnet was behulpzaam als we er zelf niet helemaal uitkwamen.
Een deel van de groep ging de uitdaging aan om nog even een korte maar pittige wandeling te maken naar de Zandmotor (een kunstmatig eilandje dat er voor moet zorgen dat er steeds genoeg zand richting kust spoelt) en de Puinduinen, met mooi uitzicht over de omgeving en landschapskunst. Wat deden de anderen? Ja, voor sommigen van ons is een terras aan zee net iets te verleidelijk …..
Boomknuffelen – foto Robert Schild
We kijken terug op een heerlijke wandeldag, veel moois gezien en de sfeer was zoals altijd gemoedelijk. Je leert van elkaar en geniet samen, ook als natuurliefhebber met wat minder kennis voel je je in dit gezelschap zeker thuis.
Met dank aan de roergangers Hans en Peter.
Verslag: Piet Mulder en Josien Hofs. Roergangers Hans Sanders en Peter Wienbelt. Aantal deelnemers: 18.
Landart Puinduinen – foto Hans Sanders
