Kapoentjes struinen in de herfst

Het is guur weer met af en toe een bui met koude motregen. Brrrrrrr ik heb de kraag hoog op als ik naar het Trefpunt fiets. Er hebben zich 11 kinderen aangemeld; 2 zijn ziek geworden en 2 kunnen toch niet komen dus we gaan op stap met maar 7 kapoentjes. Het is altijd weer een feest om deze belevingsvolle leeftijdsgroep in het Trefpunt binnen te hebben.

Ik had al rekening gehouden met guur weer. Daarom start ik binnen eerst met een presentatie over dierengedrag tijdens de koude dagen in de herfst en winter. In de winter is er minder voedsel voor de dieren. Soms ligt dat ook nog onder een dik pak sneeuw. Sommige dieren hebben dan best moeite om aan hun kostje te komen. Een ijsbeer heeft geen last van al die kou. Ik vertel dat lieveheersbeestjes, vleermuizen, kikkers, padden en egels het voedseltekort oplossen door een zalig lang winterslaapje te doen. Tijdens dat slaapje hoeven ze dan niet te eten.
Simon vertelt dat een bruine beer een dikke vacht heeft en best wel tegen de kou kan. Inderdaad, die dikke lobbes houdt een soort winterrust, waarbij hij langdurig sluimert. Maar ojeeeee als je hem wakker maakt zeg ik, dan ben je nog niet jarig. Een van de kinderen merkt op dat vleermuizen ondersteboven aan een muur hangen te slapen. Hij vindt vleermuizen best wel leuk. Een meisje vindt eekhoorns zo grappig en vertelt dat ze gezien heeft dat ze hun wintervoedsel onder de grond verstoppen. Een mol graaft tijdens koude dagen vaak extra gangen omdat de wormen, die hij graag lust, zich dan dieper ingraven. Sommige vogels trekken naar het warme zuiden en andere uit het koudere Noord-Europa komen juist naar ons toe.
Vogels in de winter bijvoeren kan geen kwaad vertel ik.

Lang genoeg gepraat nu. De jassen gaan weer aan om buiten te gaan struinen. De kinderen en hun begeleiders worden in twee groepen ingedeeld. Buiten treffen we een druilbui, maar we zijn wel wat gewend en niet van suiker. De kragen gaan omhoog of de kap over het hoofd en gaan met die banaan.

Tijd om nu ook de Wi(l)gwam eens op water- en winddichtheid te controleren. Mmmm oké, als hij weer bladeren heeft komen we een heel eind. De poel en de daarnaast gelegen broeistapels van oud riet worden goed bekeken. Als de ringslang ons gebied binnenkomt zou hij in de broeistapel zijn eieren warm kunnen houden. Een van de jongens vertelt dat slangen zijn lievelingsdieren zijn. Verder is zo‘n stapel aantrekkelijk voor muizen en egels wordt er verteld.

Onderweg wordt een kronkelende worm gevonden. Esmeralda wijst erop dat de mooi gekleurde herfstbladeren voor het oprapen liggen. Zien we op het paardenpad sporen van het paard van Sinterklaas? De speurzin richt zich dan op het vinden van muizenholletjes. Dat valt niet mee want het gras staat nog hoog, dat maakt het moeilijk om er ook maar één te vinden.
Het is toch wel koud en zoals afgesproken gaan we iets eerder terug naar het Trefpunt.

Astrid is al teruggegaan en heeft daar inmiddels heerlijke chocolademelk opgewarmd. Esmeralda zorgt voor de verdeling van de chocolademelk en de kruidnootjes over de tafels, waar nog gezellig wordt nagepraat. Na weer wat te zijn opgewarmd kan iedereen voldaan naar huis. Voor thuis krijgen de kinderen nog een kleurplaat mee met een afbeelding van de “Natuurwerk smurf”.

Ons team met Gert, Esmeralda, Astrid en Ben heeft weer genoten van een heerlijke middag samen met de Kapoentjes. Wij zien jullie graag volgend jaar gezond weer terug.

 

Verslag: Ben Huber