Het is woensdagmiddag 18 februari 13.15 uur. Buiten is het zonnig maar Koning Winter heerst nog steeds. De Kapoentjes en hun (groot)ouders druppelen langzaam binnen in het Trefpunt. Het wordt wat levendiger en dat hoort ook zo. We hebben deze keer een gevarieerd programma voor ze samengesteld en blijven daarvoor in en om het Trefpunt.
foto © Ben Huber
Eerst laat Gert aan de hand van plaatjes en foto ‘s zien welke uilen er bij ons voorkomen. Hij vertelt wat ze eten en dat ze uilenballen maken. De op een foto getoonde uilskuikens worden natuurlijk schattig gevonden. Sommigen vinden het toch wel een beetje zielig voor de muisjes die worden opgegeten. Maar ja, je moet toch ergens je buikje mee vullen.
Daarna neemt Ben de kinderen mee naar een boom naast het Trefpunt. Volgens hem lijkt die boom veel op de “Sprookjesboom” die in de Efteling staat. Of toch niet? Nee, hij heeft toch geen gezicht en mond, dommie. Er wordt een papier met een gezicht op geplakt. Zo dan? Nee, hij heeft geen blaadjes. Dat is een mooie aanleiding om aan de hand van plaatjes en een tak van de Paardenkastanje te laten zien wat er allemaal uit zo‘n knop komt en hoe dat gaat. Vervolgens wordt er door alle kinderen fanatiek kastanjes verzameld. Een mooi moment om daarna te vertellen dat deze kastanjes in Turkije door paarden worden gegeten en dat de boom daarom Paardenkastanje wordt genoemd.
foto © Annelies Peters
Dan gaan we naar een Knotwilg en laten we zien dat de tenen (dunnere takken) van de knotwilg erg buigzaam (willig) zijn. Er wordt verteld dat je daar manden mee kunt maken. We laten een mand voor broedende eenden zien. Gert laat zien waar deze mand midden in de aangrenzende sloot moet komen te liggen. Ja, hoe komt die dan midden in de sloot ? Goeie vraag natuurlijk. Daar hebben wij zo onze mannen voor bij Rotta.
Aan de achterkant van het Trefpunt laten we de Bosuilenkast zien. Om het spannend te houden wordt verteld dat onze grote vriend daarin nu lekker een tukkie aan het doen is en dat die als het donker is op jacht gaat naar voedsel.
foto © Ben Huber
Na deze frisse neus gaan we weer naar binnen voor het toppertje van de middag. We gaan uilenballen pluizen. Alle kinderen worden voorzien van een braakbal, een prikkertje, een plaatje met alle soorten botjes en een vergrootglas. Is het vies? Nee helemaal niet, want na enkele minuten dwarrelen de stukjes vacht van de muizen al in het rond en worden naarstig allerlei botjes verzameld en bekeken. Het pluizen was een feest. Onze stofzuiger heeft aan het eind van de dag goed z’n best gedaan.
Niet alleen de kinderen en de begeleiding, maar ook de (groot)ouders genoten extra van deze middag.
Wij hopen natuurlijk dat deze Kapoentjes in de toekomst goede ambassadeurs voor de natuur zullen worden (en hun begeleiders natuurlijk ook).
Een reactie achteraf:
Esmee en haar oma vonden het erg leuk en leerzaam.
De onderdelen duurden niet te lang en waren daarom precies goed.
Ga zo door en tot de volgende keer.
foto Annelies Peters
foto © Ben Huber
foto © Ben Huber
Verslag: Ben Huber
