Weersverwachting 2-3-2016: 97% kans op neerslag, hagelbuien
, windstoten
, temperatuur 5°C 
.
Aantal aanmeldingen op woensdagmiddag 2 maart: 18 Kapoentjes en rond de 15 begeleiders.
Wat is wijsheid? We hebben een compleet binnenprogramma klaarliggen. Tijdens het openingsgesprek – binnen – kletterde er een pittige hagelbui op het dak van Het Trefpunt. Via een eenvoudige PowerPointpresentatie hebben we de toehoorders wat verteld en laten zien over uilen, de paddentrek en buigzame wilgentenen. De laatste 2 dia’s waren 2 voorjaarsboden namelijk speenkruid en klein hoefblad. De kinderen herkenden in deze wilde planten de boterbloem en de paardenbloem. Helemaal zo gek nog niet! We hebben de PowerPointpresentatie nog even digitaal nagestuurd om samen nog wat herkenningsmomenten op te halen. De aandacht was heel goed en na ruim een kwartier kwam de zon door het wolkendek. Dus…….gauw naar buiten.
Rondje voortuin Trefpunt; foto: Carlo Schep
Eerst hebben we het terrein van ons Trefpunt wat verkend; vooral het Tuinhuis met het sedumdak vonden de Kapoentjes en hun begeleiders mooi. Ook hebben we iets over de zonnepanelen verteld. Aan de voorkant waren de bijzondere bijenkast van Johan en het insectenhotel de highlights. De insecten lieten zich met deze kou nog niet zien.
Het reuze vogelnest; foto: Carlo Schep
Spannend daar binnen!; foto: Steven van Gils
Aan de overkant van de Hoeksekade naast onze Parkeerplaats hebben kinderen uit Rotterdam en omgeving een week geleden met buigzame, dunne wilgentakken een super-vogel-NEST geweven. ‘Rotta’ heeft dit allemaal geregeld.
Aandachtige toehoorders; foto: Carlo Schep
Demonstratie buigzame wilgentakjes – mislukt!; foto: Mieke Kerver
De demo om aan de Kapoentjes te laten zien dat een wilgentak moeilijk te breken is, mislukte jammerlijk, maar bij dunnere takjes lukte de truc wel. Sommige begeleiders gingen spontaan een wilgenkroon vlechten en natuurlijk was het OPEN HUIS in het grote, overdekte vogelnest. Als het mag blijven staan, dan heb je kans dat er overal groene uitlopers komen: de tijd zal het leren. Een wilgentak een poosje in het water zetten en daarna in de grond planten en voilà na wat tijd loopt de tak uit: dit kan het allereerste begin zijn van een knaap van een wilg. We hebben nog wat lekker gesopt in het moerassige gras. Inmiddels vielen de eerste regendruppels en de lucht werd behoorlijk donkergrijs: gauw terug!
Opperste concentratie bij het pluizen van uilenballen; foto: Steven van Gils
In het Trefpunt hebben we eerst lekker wat gedronken en daarna de uilenballen-uitpluis-activiteit. Ieder kind kreeg een braakbal, een loepje, een satéprikker, een werkblad met een muizengeraamte en verschillende zoekkaarten. Zodra een botje herkend werd, dan werd dat botje op het werkblad ingekleurd. Botjes met een oogje, zoals dijbeen en bekken, kun je heel goed herkennen. Ribbetjes zijn superklein, maar deze kinderen vonden ze tussen alle haren in de braakbal. Natuurlijk is een schedel of een onderkaak een supervondst. Prachtig om te zien hoe Kapoentjes en hun begeleiders hier supergeconcentreerd mee bezig waren. Natuurlijk komt de vraag naar voren waar wij die braakballen vandaan halen. Uiteraard vertellen we dat niet in verband met de uilen-rust, die we dan zouden verstoren.
Rond 15.00 uur wilden sommige kinderen nog graag even verder pluizen; prima toch: ‘pluis-overuren’. Voor deze 33 natuurliefhebbers was het een leuke en leerzame middag. Op woensdag(middag) 8 juni 2016 gaan we weer met de Kapoentjes op stap: wie weet tot dan!
Eén van de leuke reacties: Mijn kinderen hebben genoten. Zowel mijn zoontje van bijna 4, als mijn dochter van 6 jaar. Ze vinden het allebei jammer dat ze een heel kwartaal moeten wachten tot ze weer mogen. Dit beschouw ik als een heel goed teken. De moeder van Stef en Anne.
Verslag: Gert Jansen
