De Wiebertjes
Een van de leukste plekken waar Rotta het natuurbeheer doet is De Wiebertjes, aan de noordkant van het Hoge Bergse Bos. Het is als een soort buitenkunstwerk aangelegd met waterdoorsneden in de vorm van het bekende dropje, en alleen te voet toegankelijk. Die Wiebertjes zijn overigens alleen vanuit de lucht herkenbaar.
Het is een mooi rijk natuurgebiedje, waar veel te zien en te horen valt. Er zijn hoogteverschillen, hier en daar is het moerasachtig, en er zijn houtrillen geplaatst om de variëteit aan flora en fauna te bevorderen. Het is voor sommige vogelsoorten een ideaal broedgebied omdat het grotendeels ontoegankelijk is. Het is geen lange wandeling, maar voor een frisse neus uitermate geschikt.
Herik of Zwarte mosterd ?
Langs het pad is genoeg te zien. Een mooi doorkijkje naar het Hoge Bergse Bos. Heel veel soorten grassen en wellicht ook russen- en zeggesoorten, maar dat vraagt specialistische kennis die mij helaas ontbreekt. Het is vast leuk er eens met een echte florist te gaan kijken. Op Facebook kreeg ik een broederlijke (of zusterlijke) onenigheid over de vraag of een bepaalde plant een herik dan wel een zwarte mosterd is. Een week later ga ik nog maar eens kijken, maar dat helpt me niet. Oordeelt u zelf. Het fluitenkruid is overal uitgebloeid, en het raapzaad is ook al stukken minder.
Groot kaasjeskruid
Gewone raket
Nieuwe soorten zoals de akkerdistel krijgen nu bloemen en groeien als kool, en de gewone raket schiet als een echte raket de hoogte in.
Buitenom zie ik het groot kaasjeskruid in bloei. Wat zo leuk is dat de bloemen in opgerolde staat in de knop zitten.
En, verrassing, een paartje mandarijneend dat zich gewillig laat fotograferen.
Mandarijneenden
De Wiebertjes is per auto en fiets prima bereikbaar. Auto’s kunnen terecht op de Vliegenzwamplaats, waarvandaan je ook het Hoge Bergse Bos in kunt. Gelukkig zijn de afsluitingen van parkeerplaatsen weer opgeheven, op doordeweekse dagen is de kans overigens groot dat je er maar een enkeling tegenkomt. Langs de Rotte is het de afgelopen tijd erg druk met fietsers en wandelaars, het lijkt wel alle dagen zondag. In de wandelgebieden is er plaats genoeg. De zon hoeft trouwens maar even vertrokken te zijn en de rust keert weer, hoewel ik tussen de (meer dan welkome) buien door op zondagmiddag nog aardig wat wandelaars, al dan niet in gezinsverband, tegenkom.
Tekst en foto’s: Josien Hofs
