Een dag met een gouden randje

Op zaterdag 25 januari was het weer zover: de jaarlijkse vogelexcursie naar Zeeland. Zoals het spreekwoord voorspelt, heeft voor de mens ochtendstond goud in de mond. In het Engels wordt het perspectief van de vogel benadrukt, want the early bird catches the worm. Vol verwachting rijden we dan ook vanuit Rotterdam naar de eerste hut, Vogelkijkhut Tij in de Deltahaven van Stellendam om een variatie aan vogels een wormpje te zien prikken.

Vogelobservatorium Tij

Na een welkomstwoord van organisator Bert van de Bulk aan de 40 koppen tellende groep stappen we door de miezerregen door een haag van riet en boompjes naar de prachtig vormgegeven hut. Door de mazen van de dynamische constructie zien we vogels aan het ontbijtbuffet op de zandbank verderop. We worden getrakteerd op onder meer grote zaagbek, bergeend, wintertaling, brandgans en kolgans.

Grote zaagbek man vanuit het Tij gezien

Grauwe gans, kolgans en brandgans vanuit het Tij

Brandgans

Een doorgewinterde vogelaar legt uit wat het verschil is tussen de Canadese gans en de brandgans: de brandgans is kleiner dan zijn Canadese familielid en heeft een witte kop met zwarte oogstreep. De Canadese gans heeft juist weer een zwarte kop met een wit wangetje. De kolgans, die ook is aangeschoven, heeft een witte vlek in het verlengde van de snavel tot aan het voorhoofd.
Geen wonder dat vogels kijken ook wel spotten wordt genoemd, uiteraard naar het Engelse observeren, maar een spot betekent ook vlek. Spot the spots dus!

We zeggen gedag tegen onder meer de brilduiker, kuifeend, knobbelzwaan, blauwe reiger, grote zilverreiger en grauwe gans en stappen in de auto naar het volgende punt aan de andere kant van de Haringvlietdam. Een sliert van vogelliefhebbers met verrekijker en camera in de aanslag versiert de dijk.

Steenloper Brouwersdam

Paarse strandloper Brouwersdam

Overvliegende scholeksters vuren een salvo te-piet-te-pieten op ons af. Links van de dijk rennen bonte of drieteenstrandlopertjes mee met het getijde, tussen de zilvermeeuwen, terwijl aan de rechterkant bij de inham van de haven een groep scholeksters aan de overkant op de oever wordt gespot.
Zij worden op hun beurt in de smiezen gehouden door een paar steenlopers, die zo heten omdat ze steentjes omkiepen op zoek naar lekkers. In het Engels worden deze arbeiders dan ook turnstone genoemd. Naast the usual suspects, zoals de fuut, aalscholver en meerkoet, zien een aantal vogelaars ook een dodaars, vernoemd naar het dotje op z’n kontje.

Grijze zeehond Brouwersdam

Het wordt steeds frisser en steeds meer mensen duiken weg in hun jassen. Tijd om het volgende punt aan te doen bij Ellemeet op de Brouwersdam. Door de aanhoudende wind en regen verandert de wandeling langs de kust in een onvervalste vogelsafari. Lange cameralenzen steken uit de autoramen en zetten vogels die de woelige baren trotseren of dekking zoeken op de stenen oever op de gevoelige plaat. Een eenzame zeehond oefent z’n moves. Een verdwaalde strandloper kiest in het midden van het betonnen plateau een plasje uit om zich te wassen.

Koudekerkse inlaag met Plompetoren

De wind blijft waaien en de regen vallen, dus we starten onze bolides weer op en rijden naar de Koudekerkse Inlaag aan de Plompetorenweg. Tot onze blijdschap zien we onderweg de lucht opentrekken en de zon doorbreken. Eindelijk! Dat positieve weerbericht heeft de vogels in dit gebied echter nog niet bereikt. Op een enkele dobberende middelste zaagbek na is het stil op zee. In de inlaag zien we naast een hekje drie lepelaars op een rij met de snavel weggestopt onder de vleugels. In een plasje verderop zit een eenzame wulp, die toch nog bezoek krijgt van een soortgenoot.

De bergeend is ook van de partij, wiens naam, volgens de voorzitter, een verbastering is van borgen, omdat de eend goed zorgt voor de kuikens, zodat ze zich geborgen voelen. Of dat een waarheid als een koe is, wie zal het zeggen. Op Wikipedia valt te lezen dat de eend goed blijkt te zijn in het verbergen van haar eieren in holtes in de grond. Deze verklaringen tonen allebei aan dat de bergeend een goede moeder is!

Het waterige zonnetje heeft ons al een beetje opgewarmd, maar de inwendige mens wil ook wat. Die voeden we in de Heerenkeet bij de Flauwers en Wevers Inlagen. We doen ons te goed aan koffie, thee, gevulde bolus, appeltaart, uiensoep of een visstoofpotje en een praatje pot. Na dat gezellige halfuurtje staan we weer te popelen om naar buiten te gaan om te genieten van de ondertussen helemaal opengetrokken, strakblauwe lucht en de zon.

Scholeksters

Wulpen

Zilverplevieren

Het blijkt een goede timing te zijn, want hier is waar het allemaal gebeurt: hier zijn de hangvogels! We zien de kluut, smient, zwarte ruiter, scholekster, slobeend en hé, wat schittert er daar in de verte? Is dat het goud van de morgenstond dat ons was beloofd? Is het een goudplevier? Dat moet nader onderzocht worden. Met z’n allen rijden we de dijk over, dichter bij de schat. Het blijkt een dooie mus, gelukkig niet letterlijk, maar wat het wel was, kan de schrijver zich niet meer herinneren. Wel worden we nog getrakteerd op een vlucht wulpen.

Dan is het moment aangebroken waar we allemaal op hebben gewacht, de klap op de vuurpijl, de kers op de taart: de flamingo’s van het noorden! Onze roze nee-schuddende langnekken staan niet zoals altijd voor het haventje bij Battenoord, maar langs de N59. Bij ons in de auto signaleert een alerte vogelaar het roze clubje, waardoor we net op tijd de afslag kunnen nemen.

Een deel van de ruim 80 flamingo’s

In de bocht aan de andere kant van de weg parkeren we de auto, we steken het smalle, lage tunneltje onder de weg door naar de andere kant en worden beloond met een stuk of tachtig gewone en Chileense flamingo’s die hier elk jaar overwinteren.
Gewoon hier, aan de Zeeuwse kust! Een van de leden is wat minder onder de indruk: “Het zijn toch net een stel kippen!” Hilariteit alom. Overigens zijn de roze rakkers niet de enige die worden gesignaleerd. Af en toe toetert een voorbijgaande auto over de N59 naar ons. Blijkbaar zijn wij ook een markant natuurverschijnsel.

De organisatie besluit de laatste bestemming af te blazen. Het is 15:00 geweest, het begint al wat te schemeren en de verkleumde ledematen protesteren. Het is een prachtige dag geweest. Dankzij de organisatie en het enthousiasme van alle leden gaat deze excursie de boeken in als een dag met een gouden (en roze!) randje.

Wil je meer weten over de bezochte natuurgebieden? Lees dan het verslag van vorig jaar: https://rotta-natuur.nl/de-eerste-ledenexcursie-van-dit-jaar-naar-zeeland/

Verslag: Bianca Wijnstekers

Foto’s: Dick Hoek

Benieuwd welke vogels er allemaal zijn gezien? Paul van Sommeren heeft zijn observatielijst met ons gedeeld.