Bij de Rotta ledenexcursie van zaterdag 21 mei naar de Crezeepolder/Sophiapolder gingen zo’n kleine 20 enthousiaste deelnemers de boot in. Letterlijk, want na een vroege wandeling over de dijk van de Crezeepolder werd – samen met de uitslapers – ingescheept in de boot van het Zuid-Hollands Landschap (ZHL) voor de korte overtocht naar de Sophiapolder. Een impressie.

Midden in getijdenrivier de Noord bij Hendrik-Ido-Ambacht ligt natuureiland Sophiapolder (77 hectare). Lange tijd lagen er op het eiland voornamelijk weilanden en akkers. Ja, zelfs scheepswrakken… Maar in 2011 werd alles anders. De dijk werd doorgestoken. Zo ontstond een natuurgebied dat volledig onder invloed kwam te staan van eb en vloed. De voedselrijke slikplaten werken als een magneet op vogels. Het Zuid-Hollands Landschap beheert het natuureiland zó dat kwetsbare planten en dieren zich er volop kunnen ontwikkelen. Vrijwillige schippers van het Zuid-Hollands Landschap varen bezoek met een voetveer gratis over van het vasteland naar het eiland. En weer terug natuurlijk…

Scholeksters zijn luidruchtig aanwezig

De ontvangst in het fraaie bezoekerscentrum op het eiland is bijzonder hartelijk, met koffie en een puntje taart. De rasechte vogelaars hebben dan natuurlijk allang de verrekijker of telescoop tevoorschijn gehaald, want vanaf het terras zijn de eerste lepelaars, bergeenden en scholeksters al gespot. 

Bij de start van de route lopen we eerst over de dijk

De wandeling start met hoog water, en dus lopen we eerst over de dijken die door ZHL regelmatig worden gemaaid. Op die manier blijven ze voor wandelaars begaanbaar en bovendien worden ze daardoor bloemrijker.

Kleine Vos

De plantjesliefhebbers spotten onder meer wilde reseda, gewone ereprijs, knoopkruid en zilverschoon. Planten die veel insecten aantrekken, zoals vlinders, hommels en bijen. Vlinders als koolwitjes, atalanta en kleine vos worden gezien en genoteerd. Een scherpe waarnemer spot op grote afstand een ijsvogel en ook de nachtegaal laat zich hier luidkeels klokkend horen.

Foeragerende kluten profiteren van de droogvallende slikken

Rood Guichelheil

Op de zuidpunt van het eiland, met uitzicht op de scheepvaart en het historisch waterfront van Dordrecht, is goed te zien dat het droogvallen best wel snel gaat: ineens foerageren tientallen kluten op de droogvallende slikken, komen lepelaars statig aangewandeld en verdringen kokmeeuwen, tureluurs en scholeksters zich voor de lekkerste hapjes. Op de grond veel moeras-vergeet-me-nietjes, zomp-vergeet-me-nietjes en zelfs een iets zeldzamer exemplaar van rood guichelheil. Onthouden die naam: leuk bij scrabble! 

Wandelen over de vlonderpaden geeft een aparte beleving

Halverwege het eiland kun je de planken loopbruggen en vlonders op en dat is dankzij het inmiddels droogvallen vanwege eb een aparte belevenis. Je loopt letterlijk over het water (is daar 2000 jaar geleden niet iemand heel bekend mee geworden?) en links en rechts krioelt het van het leven. Scholeksters maken luidruchtig duikvluchten over je hoofd, naast veel kokmeeuwen spotten we kleine mantelmeeuw en stormmeeuw, maar tegelijkertijd verbazen we ons over het ontbreken van soorten als oeverloper en pleviertjes. Dat dit wel regelmatige bezoekers zijn, bewijzen de foto’s in het bezoekerscentrum.

Kijkhut, met zicht op de container-terminal maar ook op veel wadende vogels

Een speciale vogelkijkhut biedt niet alleen zicht op een muur van containers aan de overkant (welvaart heeft zijn prijs…), maar ook op (heel veel) bergeenden, ganzen, zwanen, futen, krakeenden. We speuren de lucht af naar de vis- of zeearend, maar die laten zich vandaag helaas niet zien. 

De tijd vliegt voorbij, de gezichten krijgen een gezonde blos van zilte lucht en zalige zon en dan is het helaas alweer tijd voor de terugreis. Na de rust van de Sophiapolder valt de file bij Rotterdam extra zwaar. Maar we kunnen terugkijken op een geslaagde ledenexcursie, met dank aan de roergangers Cor van de Lustgraaf en Hans Sanders.

Voor meer informatie, vaartijden en de route: check de site van het Zuid-Hollands Landschap.

Tekst en foto’s: Leo de Rooij (bron ZHL)