“Hier kun je wandelen, struinen, vogels kijken en je even alleen op de wereld voelen”, belooft Natuurmonumenten op haar site. Negen Rotta-leden hadden daar wel zin in, en dus meldden zij zich op zaterdag 21 oktober in Goudswaard voor een wandeling over de Korendijkse Slikken.
De groepsfoto kon met een heerlijk najaarszonnetje worden gemaakt op de kijkterp aan het Spui. Roerganger Dick Hoek gunde zichzelf geen moment rust: stel je voor dat nu net die zeearend zou overvliegen…
Voor de afsluiting van het Haringvliet was de Korendijkse Slikken zout en stond onder invloed van de getijden. Er groeiden biezen en riet, onstuimige kreken doorsneden het land. De Haringvlietsluizen sloten in 1970 de rivier af van zee. Daardoor was er geen zout getij meer, slibden kreken dicht en verruigde het gebied. Natuurmonumenten gaf het water hier weer de hoofdrol. Dichtgeslibde kreken werden uitgegraven, het binnenkomende water wordt langer vastgehouden en daar profiteren de vogels volop van. In 2018 heeft Natuurmonumenten oevers van de kreken afgeplagd om zo het Haringvliet meer invloed te geven. Meer water en meer dynamiek zorgen voor slikkige delen vol bodemdieren en paaigebied voor vis. En dus voor heel veel vogels, vooral in de trektijd.
Al bij de eerste kijkhut werden de deelnemers verblijd met een ree
Mooie binnenkomer
Nog maar net het klaphek door ziet roerganger-van-dienst Dick Hoek al een roerdomp landen in de rietkragen. Helaas is hij de enige waarnemer, maar het zet de groep wel meteen op scherp. Met alle zintuigen open bezoeken we de eerste kijkhut, wat al direct een hoogtepuntje oplevert. Een ree dartelt vrolijk langs de waterkant, waardoor het zicht op de grauwe ganzen, bergeenden, futen, krakeenden, reigers en meerkoeten tot ieders tevredenheid even wordt belemmerd. Leuke binnenkomer, net als trouwens bij de vorige ledenexcursie in Oostvoorne.
Bij het Bosman watermolentje, een typisch staaltje van Hollands Glorie!
Eldorado
We wandelen verder in natuurgebied Leenheerengorzenpolder, met links van ons het water ‘de Pit’. Deze plas ontstond na de Watersnoodramp in 1953 toen er grote hoeveelheden grond nodig waren voor dijkherstel. Nu is het een eldorado voor watervogels. De passage van een windmolentje voor waterbeheer geeft de mogelijkheid even in te zoomen op dit stukje ‘Hollands Glorie’. Het door Bas Bosman in 1929 ontworpen poldermolentje is een hoogstandje van eenvoud en effectiviteit, zodat het over de hele wereld gebruikt wordt bij watermanagement. Kijk maar eens op Wikipedia onder Bosman-molentje.
Close-up van een tranende franjehoed
Bloeiende heemst, kenmerkend voor dit gebied
Inmiddels zijn de eerste plantjes, paddenstoelen en vogels al ruimschoots ontdekt, gedetermineerd en gefotografeerd. We noteren bij het hoofdstuk ‘Paddenstoelen’ onder meer tranende franjehoed, gewone beurszwam, geschubde inktzwam en gewoon plooirokje.
Voor de mensen met ‘groene vingers’ noemen we onder andere: late guldenroede, heemst, moeras-vergeet-me-nietje, watermuur, venkel en moerasmelkdistel.
De ‘vliegende score’ vermeldt Cetti’s zanger, bruine kiekendief, baardman, kramsvogel, roodborsttapuit, torenvalk, vink, putter. Ondanks nauwgezet speuren laat de zo gewenste zeearend zich vandaag helaas niet zien.
Vanuit de typische kijkhut de Zeemol, vernoemd naar de zeldzame Noordse woelmuis, heb je zicht over de slikken en het Haringvliet
Naast stroopwafels leverde de koffiestop in de Zeemol nog een hoogtepunt op: de ijsvogel
Stroopwafel met ijsvogel
Dat wordt echter ruimschoots goedgemaakt door een stevig doorbrekend zonnetje en tijdens de koffiestop in kijkhut De Zeemol, met zicht op de slikken en verderop het Haringvliet. Wederom een hoogtepuntje, niet alleen omdat excursie-coördinator Bert trakteert op koffie-met-stroopwafel, maar vooral omdat een ijsvogel zich uitgebreid laat bekijken. Een eindje verderop kom je, via een laarzenpad, op een kijkterp. Hier kijk je uit over het Spui en in de verte het Haringvliet, met aan de overkant het eiland Voorne-Putten. Op het water dobberen niet alleen duizenden meerkoeten (zeearend banket!), maar we zien ook middelste en grote zaagbek, krooneend en weer een ijsvogel. Wat een verwennerij!
Net als bij de vorige Rotta ledenexcursie kwam nu ook de natuur weer naar je toe! Een bruinrode heidelibel verkoos geruime tijd de vinger van een deelnemer als uitkijkpost
Sommige delen van de Korendijkse Slikken zijn afgesloten voor publiek, maar het gemarkeerde wandelpad biedt genoeg gelegenheid om ervan te genieten
Ook qua weer zijn we die dag verwend. Op een klein buitje na toch redelijk wat zon, een stevig windje, echt weer om een dagje actief te zijn in de polder.
Dankzij de inspanning van coördinator Bert en roerganger Dick is dat weer helemaal geslaagd!
Tekst: Leo de Rooij (bron: Natuurmonumenten)
Foto’s: Dick Hoek en Leo de Rooij (groepsfoto)
