Het is 4 graden en er waait een ijzig koude oostelijke wind. Ondanks de kou komen onze enthousiaste jonge natuurliefhebbers zowel ’s morgens (18) als ’s middags (16) weer in grote getale naar het Trefpunt. Kei-en-keihard zijn ze onze Rangers.
Nadat de ouders zijn vertrokken, wordt de kinderen uitgelegd wat we buiten gaan doen. Vervolgens worden ze in kleine groepjes van ongeveer 4 kinderen per begeleider ingedeeld. Een prima methodiek, want met zo ’n klein aantal kan iedere begeleider in principe aan ieder kind de nodige aandacht geven. Iedereen pakt zich vervolgens goed in en gaat de ijzige kou in het Hoge Bergse Bos tegemoet.
Vandaag wordt een nieuwe werkvorm uitgeprobeerd. Ben en Carlo hebben voor deze dag een ster-excursie met vier verschillende werkplekken bedacht. Iedere begeleider krijgt een te behandelen onderwerp met werkplek aangewezen. Om het kwartier veranderen de kinderen met de klok mee van werkplek en daarmee ook van onderwerp. Dat zorgt voor de nodige variatie. Onderwerpen waren ‘Bomen herkennen in de winter’, ‘Snavels herkennen van vogels’, ‘Korstmossen’ en ‘Kaartlezen-hoogte/stroomsnelheid meten-kompasgebruik’.
foto © Piet Mulder
Al snel bleek het nadeel van het gebruik van deze werkvorm in de winterse kou. Door het verblijf van ongeveer één kwartier op dezelfde plek hadden de kinderen te weinig beweging. Bij het wisselen van werkplek werden ze dan ook gestimuleerd om heel hard van de ene naar de andere plek te lopen. Dat was natuurlijk geen probleem. Ook het herhaaldelijk slootje springen tijdens het veranderen van werkplek zorgde voor de nodige warmte en extra plezier. Deskundig toezicht voorkwam natte voeten. Twijfelaars werd aangeraden zo hard mogelijk om de sloot heen lopen. Sommigen gingen zelfs even heel hard de bultrug op en neer. Net als meeuwen werd er druk getrappeld om de koude voeten op te warmen en niet om wormen te vangen.
foto © Piet Mulder
foto © Jan Kees Hoek
De Es was wat moeilijk aan zijn schors te herkennen, maar de zwarte knoppen zitten voorgoed in het geheugen gegrift. Met de combinatie van de knoppen en oude bladeren op de grond was de Canada populier het snelst te herkennen. Ook de herkenning van de door de Gaaien gepote Zomereiken verliep soepel. Met wasco werden ook nog schorsstructuren overgenomen op papier.
foto © Piet Mulder
Het plaatje met een uil met muis in de bek werd door een kind herkend als de neusuil. Bij de picknick-tafel werd ook het mannetje van de Wilde Eend ingekleurd. De woerd dobberde daar vlakbij als kleurmodel in het water.
foto © Jan Kees Hoek
Korstmossen hebben soms grappige namen. Wat dacht je van Vliegenstrontjesmos, Kapselvingermos en Boomsnavelmos?
Op de terugweg naar het Trefpunt kun je met de pluimen van het Riet natuurlijk nog even heerlijk anderen in de nek kriebelen. Bij navraag in het Trefpunt gaf een wat ouder meisje op een vraag van Carlo aan deze werkvorm wel leuk te vinden. Dus misschien moeten we dit wel een keer herhalen, maar dan in een warmer seizoen. Alle kinderen waren erg enthousiast.
Iedereen, die deze dag kou geleden heeft en ook de catering bedankt voor jullie inzet.
Via de mail ontvingen we de volgende reactie:
Dag mensen van de erg leuke excursie! Drie heel erg enthousiaste kinderen opgehaald bij het Trefpunt!!! Ze vonden het in 1 woord: SUPER!
Bedankt, ouders van Thirza, Anne & Gerwin
Tekst: Ben Huber
foto © Carlo Schep
