In de week vóór onze Ranger-excursie kwam het KNMI met code oranje en later zwakte de voorspelling af tot code geel. Vooral voor heftige windstoten en pittige hagelbuien werd gewaarschuwd. ‘Buienradar’ moest ons er maar weer redelijk droog doorheen loodsen.
Op zaterdag 14 januari kwamen er 27 Rangers naar ons Trefpunt – weer of geen weer. Gelukkig hadden we dit keer twee binnen activiteiten, maar ‘Sporen zoeken’ doe je toch echt buiten.
Eerst even met Carlo in de kring wat brainstormen over de manier waarop de natuur reageert op winterse omstandigheden. Wat doen vogels in de winter?, wie houdt er een winterslaap of winterrust?, welke sporen zouden we – straks – buiten kunnen vinden?
Een heerlijk vogelsmurriepapje! © Marian Krispijn
De vogelsmurrie gaat in dat bekertje © Tijs van Neerbos
Hierna gingen we op bezoek bij chef-kok Jan. Onze eigen Rotta-kok had een heerlijk recept samengesteld voor het maken van een vette vogel-hap (dat zijn zijn eigen woorden). Jan gebruikte een mix van tuinvogel-strooivoer, zonnebloempitten, ongezouten pinda’s en frituurvet. Na het opwarmen van het frituurvet maakte hij er een smeuïg papje van.
Een pindasnoer rijgen © Marian Krispijn
Groepsfoto met pindasnoer © Tijs van Neerbos
De Rangers gingen nu pinda’s rijgen en steeds 2 kinderen mochten bij hem een dennenappel gaan vullen met dat lekkere papje. Het rijgen was best een priegelwerkje. Met een prikpen en prikmatje werd een gaatje in de pinda gemaakt – juf Margriet bedankt voor het prikmateriaal. En nu een dun ijzerdraadje erdoor: ‘Geduld is een schone zaak’. Toch hebben alle kinderen een mooie pindaslinger mee naar huis genomen. Dankzij ‘Noordhoek Dierenbenodigdheden’ in Bleiswijk hebben we 10 kilo ongebrande pinda’s voor een leuk prijsje kunnen aanschaffen. Het vullen van de dennenappels viel wat tegen. De smurrie werd te langzaam hard en viel daardoor weer uit de dennenappel. Met een gevuld bekertje gestold vogelzaad kun je de vogels in de tuin ook verwennen.
Op zoek naar sporen in het ruiterpad © Tijs van Neerbos
Yes…..muizenholletjes © Valesca de Veer
Sporen in het ruiterpad © Valesca de Veer
Gewapend met de app ‘Spoorzoeker’ zijn we naar buiten gegaan. Achter de ‘wilgwam’ bij onze eigen parkeerplaats loopt een ruiterpad. In het zand hebben we allerlei sporen gevonden, zoals schoenafdrukken, paardenhoeven, hondenpoten en zwemvliezen van wilde eenden. We zagen drie kleurrijke mannetjes en één bruin vrouwtje. Later – lekker binnen in het Trefpunt – hebben we het mannetje (de woerd) op papier ingekleurd onder het genot van een kopje warme chocomel.
’s Middags scheen de zon, maar ’s morgens waren er dreigende, zwarte wolken. Die ene pittige hagelbui hebben we overleefd door net als koeien met de kont op de wind te gaan staan. Het ruiterpad en omgeving waren een aardig plas-dras-gebiedje geworden. Het leek wel wat op drijfzand. Laarzen zijn soms lager dan je denkt en schoenen zijn ook niet altijd waterdicht; lekker schooieren in de soms vrij diepe plassen
Een elzentakje met een heel verhaal © Tijs van Neerbos
Onderweg heeft Betsy nog wat verteld over de els. De nieuwe elzenkatjes en elzenproppen zaten al aan de boom. De bruine, uitgebloeide elzenproppen zag je ook nog zitten. ‘Ze lijken net op hele kleine dennenappeltjes’, zei een van de kinderen. Vooral puttertjes zijn gek op de zaadjes, die in die proppen verstopt zitten. De kinderen hebben goed naar de stam en de vorm van de huidmondjes gekeken. Hierdoor ademt de boom en kan er overleefd worden.
Bepakt en bezakt gingen de Rangers weer naar huis. Iedereen, die ons deze zaterdag geholpen heeft, dus ook de catering, hartelijk bedankt.
Op zaterdag 11 februari 2017 hebben we weer zo’n natuurtopper: we gaan namelijk eens uitzoeken wat het lievelingsmenu van een uil is. We hebben dan weer een ander precies karweitje voor jullie, namelijk het uitpluizen van een uilenbal. Misschien tot ziens!
Verslag: Gert Jansen
