Met dank aan Jan hadden we een geschikt stukje natuur voor het vinden van bodemdiertjes. Vochtige grond, dood en rottend hout en onder water staande greppels zijn goede voorwaarden voor een succesvolle kriebel-expeditie. Het had een paar dagen ervoor flink gehoosd, dus dat beloofde wat…..
Twaalf Rangers namen zaterdagmiddag 22 augustus de uitdaging aan.
Toch was de grond alweer behoorlijk uitgedroogd. De riek ging er maar moeizaam in. De demonstratie om met trillingen wormen naar boven te krijgen, lukte niet echt. Dat laten we voortaan maar over aan in het gras trappelende meeuwen.
foto © Gert Jansen
Toch kregen de kinderen met schepjes aardig wat Regenwormen in hun loeppotje. Het formaat varieerde nogal. Je kon mooi zien hoe de Regenworm zich met al die aparte schijfjes (ringen) voortbewoog. Dus dan is het ook duidelijk wat de kop en de kont is. Eén van de Rangers wist de naam van de verdikking op het weke lijf van de worm namelijk het zadel: knap hoor! In dagblad ‘Trouw’ stond een mooie omschrijving: ‘Een roze, slijmerige en aarde poepende sliert ringen’.
Onder dood hout zagen we van alles wegvluchten: onder andere Pissebedden, 1000(000)-poten en zwarte kevertjes zochten een veilig heenkomen.
De naaktslakken hadden wat meer tijd nodig om te vluchten. We zagen de gewone bruine naaktslak en een duidelijk grotere soort. Volgens Ben was dat de Tijgerslak. Je zag een bruine/zwarte strepentekening op het achterlijf. De sprietjes vooraan kon je ook mooi zien. Als de slak zich weer een beetje veilig voelt, dan schuift hij/zij de sprietjes weer naar buiten. Op de langere sprietjes zitten de ogen en met de kleinere tentakels voelt hij/zij. Op de rug (mantelschild) zit een ademopening. Ga maar eens zelf een naaktslak goed bekijken. Je hebt ze in alle soorten en maten.
foto © Gert Jansen
Op zoek naar bodemdiertjes werden we regelmatig aangenaam verrast door wegspringende Groene kikkers en af en toe een padje. Kermit zelf hebben we niet gezien. De meegenomen schepnetjes waren opeens gewilde gebruiksvoorwerpen.
foto © Carlo Schep
In een teiltje hebben we ze zeer aandachtig bekeken en gevoeld: het padje met allemaal ruwe wratjes en de gladde huid van de Groene kikker.
Je kunt kikkers ook kussen in de hoop dat er een mooie prins verschijnt. Dat is helaas niet gelukt.
Er is maar 1 padje gevonden; logisch want vooral in de donker gaan ze op pad. Hoe deze amfibieën zwemmen is een mooi gezicht.
foto © Gert Jansen
ALGEHELE CONSTERNATIE
Eén van de Rangers had big-green-mamma gevangen: wat een kanjer! Opeens zagen we dat ze 2 wangzakken opblies tot grote bellen. Dus…….het was een big-green-pappa. Alleen mannetjeskikkers kwaken.
foto © Gert Jansen
De greppel dwars door ons natuurgebiedje was voor veel Rangers een uitdaging om eroverheen te springen. Met slippers en een gladde kant ging dat nog wel eens – onder gejuich – mis. Ook met polsstokverspringen kun je naar de overkant komen. Helaas was de kwaliteit van de polsstok niet optimaal.
Ongetwijfeld is er thuis door iedereen uitgebreid gedoucht en wij hopen, dat er ook goed gecontroleerd is op Teken.
foto © Carlo Schep
Op zaterdag 19 september hebben we een heel ander thema namelijk ‘De natuur om van te smullen’ – nee!! geen kikkerbilletjes!!!!!! maar – misschien wel weer onder andere Brandnetelsoep
Verslag: Gert Jansen
