Publiekswandeling Zevenhuizerplas 21 januari 2023
Onze publiekswandelingen zijn populair, op een mooie winterse zaterdagmorgen melden zich maar liefst 75 deelnemers, je gelooft het bijna niet. We vertrekken in twee groepen onder leiding van Hans Sanders en Rien van der Vorm. We beginnen met de zon over de plas, die helaas al snel plaats maakt voor bewolking, maar gelukkig is er weinig wind, dus het is prima te doen. Tot lichte verbijstering van menigeen treffen we enkele zwemmers, die een ongetwijfeld heilzame duik nemen.
Zevenhuizerplas
Het is voor velen van ons bekend terrein, maar Rien heeft altijd een bijzonder verhaal. We staan stil bij een stukje achter de parkeerplaats aan de Middelweg, waar ik al zo vele keren langs gelopen ben zonder het te bekijken. Het is een ruig en daardoor ontoegankelijk gebiedje, waar het water vrij hoog staat en waar vooral wilgen spontaan hun gang gaan. Ze staan er al enkele tientallen jaren en raken aan hun natuurlijke einde. Omgevallen bomen zorgen weer voor ander nieuw leven zoals paddenstoelen.
Ruigtegebiedje
Rotta heeft het beheer, maar heeft besloten tot het zogenoemde klapstoelbeheer: kijken wat er gebeurt als je weinig tot niets doet. Het heeft zich ontwikkeld tot een bijzondere plek voor vogels die graag beschutting zoeken, zoals de houtsnip en de waterral. Met het verdwijnen van de wilgen ontstaat er plaats voor andere bomen of struiken die door natuurlijke ontwikkeling daar geraken. De nattigheid stelt uiteraard wel eisen, maar bijvoorbeeld de zwarte els vindt het ook niet erg om met de voeten in het water te staan. Er is zelfs al opschietsel van zomereik gezien. Een voedingsboden voor nieuw leven dus.
Op de eilandjes langs de noordrand zien we oprukkende bramen, die met moeite beteugeld worden, ze groeien gemakkelijk 6 meter per jaar. Er zijn meer open stukjes voor broedende zangvogels die wat licht op prijs stellen. Het water van de plas is helder doordat het zo diep is. Over de diepte doen verschillende verhalen de rondte, variërend van 20 m tot 70. Volgens ervaren duikers zou het ca 30 meter zijn, dus daar houden we het maar op. Door de diepte is het water altijd koud, en daarmee een gevaar voor minder ervaren zwemmers.
Raapzaad
Onderweg zien we nog een enkele bloeiende plant: bezemkruiskruid (zij het een onooglijk bloempje), madeliefje en een enthousiast exemplaar raapzaad. De havik zien we zowel overvliegend als in een boom op een eilandje, verder torenvalk en buizerd. Op de plas behalve aardig wat meerkoeten nog o.a. krakeend, kuifeend en fuut. En vlak voor we terug zijn treffen we een hazelaar met niet alleen de mannelijke katjes maar ook de minuscule maar onmiskenbare helderrode vrouwelijke bloei.
Met dank aan de gidsen, het was weer een heerlijke en leerzame ochtend, waarover ik met gemak wel tweemaal zo veel op had kunnen schrijven.
Verslag & foto’s: Josien Hofs
