Wie durfde, was erbij op zaterdag 25 november, tijdens de excursie met als startpunt: Spookverlaat in Hazerswoude. “Frederik“ spookt daar al eeuwen rond, nadat hij door een val in het moeras aan zijn einde kwam… De vogelkijkhut die er staat, draagt de naam van zijn geliefde Amalia. Er waren wilde eenden te zien, maar de vogels waren gevlucht voor het geluid van de zagende vrijwilligers voor Staatsbosbeheer.
Een idyllisch schelpenpad op de Middeleeuwse Kruiskade leidde ons langs bomen, struiken en vele zwammen met herfstige namen als nevelzwam sombere honingzwam.
nevelzwam & paarse knoopzwam
Verderop kwamen we nog twee vrijwilligers van Staatsbosbeheer tegen, die met een zogenaamde baggerbeul de slootjes handmatig uitdiepten en zo de oevers verrijkten met vruchtbare modder. Gelukkig hoorden we daar geen zaag meer, maar wel een enkele koolmees en een enthousiaste haan vanaf een boerderij. Ook de onmiskenbare roep van de Cetti’s zanger hebben wij een paar maal gehoord. Langs het pad ook rode kornoelje. De naam Rodenrijs zou hier zijn naam aan te danken hebben: het rode rijshout.
Aan het eind van het pad liepen we terug over een weg langs de weilanden. In de bomen aan de kant zaten veel puttertjes en sijsjes. Of waren het toch barmsijzen? Door het tegenlicht was het niet goed te zien. Er lagen grote kalmoeswortels in een plas. Rien wist te vertellen dat deze gebruikt kunnen worden voor het maken van kruidenbitter, maar dat je ze dan niet moet verwarren met wortels van de waterscheerling, omdat je daar wat minder vrolijk van wordt. Sterker nog, het nuttigen van deze wortel vertel je niet na.
Na deze wandeling reden we in een minuut of 10 naar de Vierheemskinderenweg, daarbij een rode wipmolen passerend. Een glibberig trapje gaf toegang tot vogelkijkscherm De Wilck Oost. Gelukkig kon je de talloze smienten ook goed zien zonder halsbrekende toeren uit te halen (dus gewoon náást het vogelscherm). We begrijpen nu waarom de smient ook wel fluiteend wordt genoemd. Het is te hopen dat de smient niet per abuis ‘fluteend’ verstaat.. want dat is ie zeker niet, met z’n prachtige bronzen kop met gele streep! Door de kijkers van Cor en Peter zagen we onder meer een koppel pijlstaart.
Het was fijn om hierna even op te warmen in restaurant La Place, en een warm drankje, soepje of hapje te gebruiken. Vogelplas Starrevaart in Leidschendam was de laatste stop van de dag. Tijdens de wandeling naar de grote en luxe vogelkijkhut scheen de zon.
De kleuren van de wintertalingen, de slobeenden en watersnippen waren daardoor extra mooi zichtbaar. De rondwandeling van 1,5 uur om de plas bewaren we voor een andere keer, dus hier liep de excursie ten einde. Weer een prachtige natuurdag meegemaakt met elkaar!
foto’s: Yvonne Hoeksma (paddenstoelen) en Peter Wienbelt
