Had ik het hier al eens gehad over de wintertaling?
Hoe raar het ook klinkt, maar de betekenis van de wetenschappelijke naam Anas crecca betekent krekeend. Niet te verwarren met de bekende krakeend, waarvan de wetenschappelijke naam Anas strepera is en schettereend betekent*. Het kan raar lopen in wetenschappelijke kringen.
Wintertaling is en blijft een fantastisch kleurrijke verschijning in het plasdrasgebied in de Voorafsche Polder in De Groenzoom. In deze tijd zijn ze in groepjes van een stuk of twintig allemaal lekker met de bek in de modder op zoek naar kleine waterdieren en plantaardig materiaal. Deze exemplaren zijn via het Middellandse Zeegebied vanuit midden- en oostelijk Afrika hier neergestreken om bij te tanken (op te vetten), want over niet al te lange tijd vliegen ze verder richting hun broedgebieden in noordelijke streken.
Een volwassen wintertaling is ongeveer 35 cm groot en weegt om en nabij de 350 gram, waarmee het de kleinste eend is die in Europa voorkomt. Allebei hebben ze een donkergrijs snaveltje en idem poten. Het mannetje heeft een gemarmerd grijs verenkleed en een karakteristieke kastanjebruine kop met boven het oog een donkergroene vlek met ragfijne gelige eyeliner. Andere opvallende kenmerken zijn de kleine iriserende groene spiegel (dat is de achterkant van de vleugel) en de horizontale witte streep op beide flanken. De lichte bruingele vlek aan de achterzijde springt ook behoorlijk in het oog.
Vrouwtjes zijn bruin, maar hebben ook die kenmerkende opvallend mooie groene streep op de spiegel. Zelf kan ik genieten van de ragfijne lichtbeige randjes om elk afzonderlijke veertje op haar lijf.
Genoeg geschreven. Verrekijker aan het oog, kijken en in stilte genieten van deze prachtige verschijning. In oktober komen ze weer langs, maar dan de andere kant op.
Tekst en foto: © Jan Smith
*H. Blok en H. ter Stege – De Nederlandse vogelnamen en hun betekenis (1995)
Wintertaling man & vrouw
