Zondagmiddag 31 jan 2021, koud, zonnig weer en een beetje wind. De wandeling gaat vanuit Zevenkamp richting de plas. Natuurlijk hangt mijn kijker om mijn nek, maar we lopen eerst een stuk door de wijk zodat de vriendin met wie ik op pad ben, m.b.v. een helping hand hààr hobby kan oppikken. Aangestoken door een ander, ging ze aanvankelijk alleen voor blikjes maar al gauw kwamen er plastic flesjes bij en en-passant werd steeds meer afval waar mensen de natuur zoal mee opzadelen in de tang genomen.
Ik moet zeggen het werkt aanstekelijk. Was mijn gedachte tot op vandaag ‘laat een ander zijn rotzooi zelf opruimen’, want zeg nu eerlijk op sommige plekken kun je dagelijks opnieuw aan de slag. Iemand zien die wel de moeite neemt om telkens te bukken en het afval in een zelf meegenomen zak te deponeren, geeft een andere kijk op de zaak.
Dus help ik met de zak openhouden, je laat haar niet alleen otteren. Nou ja, dat is eigenlijk een woord voor beginners. Zij is inmiddels heel behendig geworden in het in één greep oppikken van de buit, om deze met een efficiënte beweging in het zakje te laten vallen. Blikjes wel eerst leeg laten lopen, voordat een laatste slok cola jouw jas bevuild. We kregen er lol in. Met zijn tweeën is het ook leuker. Al gauw is de zak vol, kom daar maar eens om bij een andere hobby.
Aan belangstelling ook geen gebrek. Complimenten van tegenliggers, waarderende opmerkingen van hondenuitlaters en bemoedigingen van wandelaars die aangestoken door onze aanpak zeiden dit ook te willen gaan doen. Al snel nam ik het serieus en floot vriendin terug als zij al pratend een prul voorbij liep. Naast blikjes en flesjes, bestond de vangst uit plastic doppen, zakdoekjes, rotjes, chips- zakken, piepschuim en mondkapjes, en nog veel meer, de variatie is eindeloos.
Het is net ‘Mens erger je niet’, maar dan buiten. Je kunt het met meerdere mensen spelen, met oud en jong. Je bent in beweging en kunt met inachtneming van de gepaste afstand een praatje met de buren maken. En je kunt de regels creatief aanpassen. Als je ogen en oren open houdt zie je ook nog de activiteit van allerlei vogels. Ik zag overal al het groen van fluitenkruid.
Over vogels gesproken. U dacht al waar blijft ze. De Zevenhuizerplas bereikt, zie ik heel veel wilde-, krak- en kuifeenden, smienten, meerkoeten, kok- en zilvermeeuwen. Ook aalscholvers met broedvlekken. Waar voorheen een modderig en drassig terrein was pal achter een rietkraag en een dikke bramenhaag tref ik nu een pad aan. We slaan dat in en ik speur net de plas verder af als ik in een flits vanuit het riet een vogel zie landen in een klein wilgje.
De ijsvogel! Is dat boffen. Meteen is hij er weer van door, maar hij is waargenomen.
Terug lopend zie ik een grote bonte specht van dichtbij langs een boomstam omhoog kruipen. Vanuit het struikgewas daarachter klinkt een groenling en een koolmees. Op ons eindpunt teruggekeerd hoor ik mijn eerste roepende heggenmus.
Tip: In Rotterdam kunt u bij de Gemeente een helping hand gratis krijgen. Een kijker moet je zelf aanschaffen.
