Engelsen zijn ‘in awe’ wanneer ze een groot gevoel van respect voelen bij het zien van iets. Ze zijn helemaal ‘flabbergasted’ als de verrassing helemaal geweldig is en ze vervuld met opperste verwondering. De Fransen zijn ‘étonnés’ of ‘surpris’ als ze getuige zijn van iets moois.
Een opeenstapeling van al die gevoelens vervulde mij vanochtend bij het zien van deze grutto.
Op nauwelijks tien meter van mijn voeten liet hij (ja het is een hij) zich gewillig fotograferen. Liep zelfs parmantig van links naar rechts te paraderen. Stak af en toe zijn lange snavel in de zachte klei en slokte hier en daar een wormpje naar binnen. Zijn pronkerige houding kwam zelfs een beetje demonstratief op mij over. Het was alsof hij wilde zeggen: Ja, kijk maar goed, Grutto is weer helemaal terug! Fijn om weer in de drassige weilanden van De Groenzoom te lopen en even lekker op te vetten. In Guinee-Bissau en Senegal waren we twee weken terug alweer uitgekeken, het voedsel was op. Hier in jullie prachtige polders komen we lekker eten en seksen. Wat zeg je, mondkapje? Avondklok? Anderhalve meter? Nooit van gehoord. Wij gaan straks lekker los. Lekker puh!”
Stomverbaasd over deze idiote conversatie fietste ik in allerijl naar huis om mezelf even te temperaturen. Niks aan de hand. Ik was gewoon mezelf niet of nooit geweest.
Tekst en foto’s: © Jan Smith
