Het eerste bezoekje begin juni aan de ingezaaide natuurakkers langs de Limiettocht en de Kooipolder aan de zuidkant van Bergschenhoek smaakte uiteraard naar meer. Dus ben ik nog maar eens op mijn gemak gaan kijken naar de schitterende diversiteit die er staat. Het is nog veel mooier dan vijf weken terug!
De fraai bloeiende phacelia kende ik niet, is geen inheemse plant maar die wordt ingezaaid vanwege de nectarrijkdom, en is soms ook als groenbemester in gebruik. Het is er eentje van de ruwbladigenfamilie net als het vergeet-mij-nietje, het slangenkruid en de bernagie; deze laatste is hier ook te vinden, herkenbaar aan de hangende bloemsteel. En verder radijs, korenbloemen, klaprozen, zonnebloemen, groot kaasjeskruid, bolderik en wat niet al.
Het is dan ook een gezoem van belang door hele grote hommels (akkerhommel, tuinhommel, aardhommel) tot minuscuul vliegend spul. Hoewel ik anders verwachtte zie ik minder vlinders dan in mijn eigen tuintje (alleen groot koolwitje, een atalanta en een kleine vos), maar misschien hebben ze siësta. Intussen wordt er door Rotta vrijwilligers een pad door de gebieden gemaaid, zodat je er doorheen kunt lopen en het moois van dichtbij kunt bekijken.
Wat ik opmerkelijk vind is dat er langs het fietspad weinig te merken is van al die ingezaaide pracht een paar meter verder op. Een enkele verwaaide klaproos, maar verder staat hier wat je elders in de omgeving ook wel waarneemt. Niet dat het niet de moeite waard is, maar van een andere orde: gewone rolklaver, gewone berekenklauw (ook een schoonheid hoor), scherpe boterbloem, witte en rode klaver, hopklaver, klein kruiskruid, knoopkruid, jakobskruiskruid, een enkele wilde cichorei, speerdistel, smalle en grote weegbree, duizendblad, reukeloze kamille, om maar wat te noemen. Dat ga ik maar eens invoeren bij Mijn Berm Bloeit.
Op de hoek staat een bankje waar ik mijn boterham opeet en het valt me op dat wandelaars en soms ook fietsers met belangstelling komen kijken en even lezen wat er op de borden staat.
Het fietspad langs de Limiettocht heeft een doorsteek naar de Rottebandreef gekregen langs de westkant van het compensatiewatertje. Tot mijn verbazing ging het Recreatieschap de fietspaden daar net vervangen in de tijd dat er heel veel gefietst wordt, maar het werk is inmiddels al zo ver klaar dat er gebruik van gemaakt kan worden. Dan hoef je niet meer in de file langs de Rottekade, wel zo prettig. Het nieuwe pad is een halve meter breder en daarmee veiliger voor het tweerichtingsverkeer.
Tekst: Josien Hofs
Foto’s: Hanneke de Man
