Gidsen: Rien van der Vorm en Cor van de Lustgraaf; aantal deelnemers: 29.
Al vaker heb ik een verslag geschreven over deze jaarlijkse tocht. Altijd zien we veel trimmergroepjes, vissers op jacht naar karpers en wandelaars die genieten van de mooie vroege ochtend.
Rode Japanse esdoorn
Het beginpunt van deze excursie is bij het Lake House (het vroegere Hoekse Hout). Het Lake house ziet er schitterend uit: groot terras, mooie speeltuin en een mooie beplanting, waaronder een schitterende rode Japanse esdoorn. Zelf ben ik niet zo blij met de naam Lake House. In het Kralingse bos heb je Boathouse en Beachhouse. Ik woon in Nederland en een Nederlandse naam voor al die horecagelegenheden had ik toch prettiger gevonden. Maar goed: meningen verschillen.
Hazelaar
Staatsbosbeheer is de nieuwe baas van het Hoge Bergse Bos en het Lage Bergse Bos. Ze gaan heel veel oude populieren en wilgen, essen en andere grote bomen kappen; 30.000 bomen komen ervoor in de plaats. Met die beplanting willen ze meer variatie brengen in het bos. De voorbereidingen voor de nieuwe A13/A16 verbinding zijn in volle gang. De komende jaren zal het een grote chaos zijn in het bos. Bij de Bleiswijkse Zoom schijnt het al helemaal fout gelopen te zijn. Met veel te grote machines rausen ze door het bos. Volgens Rien zijn die 30.000 bomen volkomen overbodig. Als veel grote bomen gekapt worden dan kan de onderbegroeiing tot grote wasdom komen. Maar ja, Staatsbosbeheer regeert.
We komen bij een aantal zomereiken. Kenmerk: de bladeren zitten tegen de stelen en de vruchten (de eikels) zitten op lange steeltjes. Bij de wintereiken is dit net andersom. Je ziet die veel in Brabant en Limburg. Bij eiken verwacht je veel paddenstoelen. Door de langdurige droogte zijn er weinig paddenstoelen te vinden. De grond is kurkdroog. Op de eikenbladeren zitten veel galletjes van allerlei soorten insecten. Voor sluipwespen is dit een belangrijke voedselbron. Soms kruipt zo’n sluipwesp naast een insectje in een galletje en samen worden ze groot. De galletjes zitten altijd op de nerven van de blaadjes.
Hertenzwam
We zien elfenbankjes. Dit zijn saprofyten, de grote opruimers in de natuur. Er staan wat hazelaars. Deze bomen bestaan uit een bos takken, zoals een bos bloemen in een vaas. Op een stronk zitten zwerminktzwammen. Ik zie een hertenzwam op een stronk.
Mineermot – de gangen die ze graven heten mijnen
Kale inktzwam
Inktzwammen
De bladeren van een kornoelje zijn helemaal gespikkeld door de inwerking van een soort mineermotje. Op een boomstronk met mos zitten veel glimmerinktzwammen. Inktzwammen kun je eten maar je moet er geen alcohol bij gebruiken, want dan word je doodziek. Er zijn medicijnen uit inktzwammen gemaakt om van een alcoholverslaving af te komen. Tonderzwammen zijn keiharde zwammen. Vroeger werden ze gebruikt in tonderdoosjes om zo vuur mee te nemen om onderweg je potje te kunnen koken. Hoog in een boom zit een tonderzwam en daaronder een spechtennest. Dit nest heeft dus echt een dakje. Wij vinden dit een spechtenpenthouse.
Vliegenzwam
Bij een berkenbosje staan veel vliegenzwammen. Berken groeien op zanderige arme grond en daar voelen de vliegenzwammen zich heerlijk bij.
Op een vlier zitten judasoren. De naam judasoor verwijst naar een oud Bijbelverhaal. Nadat Judas Jezus had verraden heeft hij zich verhangen aan een vlier.
Dodemansvingers
Op een omgevallen esdoorn zitten esdoornhoutskoolzwammen, ook wel dodemansvingers of dodemanshanden genoemd. Men wilde in vroegere tijden het graf van Mozart zoeken. Men dacht het gevonden te hebben en men begon te graven. De gravers zagen die dodemansvingers en ze stopten onmiddellijk met graven. De schrik sloeg toe bij de gravers: dit waren de vingers van Mozart.
Natuurlijk hebben we ook vogeltjes gekeken: blauwe reiger, koolmezen, roodborsten, winterkoningen, meerkoeten, wilde eenden, futen, kokmeeuwen en aalscholvers.
Er volgt een kleine discussie over exoten. Grote springbalsemien, zevenblad, Japanse duizendknoop en dit soort planten zijn woekeraars en exoten. Hoe gaan we daarmee om. Binnenkort houdt Dick Hoek een lezing hierover in het Trefpunt. Na afloop van de excursie hebben Annette en ik nog koffie gedronken op een zonovergoten terras.
Dank aan de gidsen en dank aan alle deelnemers.
Tekst en foto’s: Piet Mulder
Zwavelkopjes
