Op 18 april 2019 vond de overdracht plaats aan onze opdrachtgever Johan Kleijweg van de Vogelwerkgroep Midden-Delfland. De bijzondere eigenschappen van deze huisjes staan hieronder. Vermeldenswaard is dat de dakbedekking door Sjaak er op gebrand is zonder de huisjes in brand te steken, hetgeen toch wel een puntje is bij dakdekkers. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat we de daken los van de huisjes hebben laten beplakken.
Gezien de ordervoorraad hebben we maar eens wat offertes opgevraagd. De beste kwamen uit Indonesië en Vietnam. De Indonesiërs maken ze voor een kwart van onze prijs van Java teak, een invliegopening van pokhout en een dak van palmbladeren. De Vietnamezen zaten nog onder de prijs van de Indonesiërs zonder duidelijke specificaties en waren vooral geïnteresseerd in de werking van deze vogelvangkasten en de smaak van steenuilen. We moeten maar eens op zakenreis naar genoemde landen en kijken of we goede afspraken kunnen maken!
Het bouwteam: André & Kees
Nestkastperikelen
Vroeger, u weet wel toen alles misschien niet beter maar wel eenvoudiger was, bestond een nestkast uit 6 plankjes en een gat. Het voortschrijdend inzicht heeft ertoe geleid dat er nu een nestkast ontwikkeld is die uit 10 plankjes en twee gaten bestaat. Het eerste gat, de zogenaamde invliegopening, heeft een speciale vorm die de kast moet vrijwaren van slimme kauwtjes, daarachter bevindt zich een labyrint dat steenmarters moet doen vrezen voor hun rug.
Kortom de kast is uitsluitend toegankelijk voor steenuilen. Eenmaal binnen vinden die een comfortabel onderkomen voorzien van de nodige ventilatie en een vlonder om niet in de shit te zitten. Hoe de uilskuikens ooit de uitgang moeten vinden is ons overigens nog een raadsel…
Gezien de complexiteit van deze ‘anti-kauw-anti-marter kast’ heeft timmermaat Kees vooraf een 3D-tekening gemaakt op zijn computer en nu is hij met een 3D-printer aan het oefenen. Het doel is dat binnenkort nestkasten uit een 3D-printer rollen. Als grondstof denken wij aan een mengsel van zaagsel en sijsjeslijm. Als deze wijze van produceren gaat lukken komen wij op de donderdagen ons nest er niet meer voor uit. Alleen het bestuur van Rotta moet nog een ei leggen over een royale bijdrage in de ontwikkelingskosten en de aanschaf van een 3D-printer!
Foto’s: Ad Somers