Zaterdagmiddag 7 oktober staan er 16 Rotta Rangers op de parkeerplaats bij de manege in het Lage Bergse Bos, klaar voor het spiegelen van paddenstoelen.
Introductie ochtenploeg – DROOG! © Arie
Introductie middagploeg – NAT! © Elianne
Het is echt weer voor paddenstoelen, want het regent continu pijpenstelen. Daarom is het zo stoer dat er nog zoveel kinderen op zijn komen dagen.
Ook ’s morgens waren er 16 kanjers. Zij hebben dezelfde route gelopen als de middagploeg, maar……zij hadden géén regen! bofferds!
En…..waar gaan we speciaal op letten © Elianne
Astrid vertelt aan beide groepen aan de hand van een tekening over de paddenstoel. Het is een vruchtlichaam dat is gegroeid uit een zwamvlok en is voorzien van een steel, een hoed en plaatjes met sporen. De sporen moeten voor de voortplanting zorgen. Ze vertelt verder over het grootste organisme ooit gevonden. Een sombere honingzwam met een omtrek van 9 vierkante kilometer. Dus vergeet gerust dat mini walvisje en olifantje maar. Er worden opengesneden verse champignons uitgedeeld. Niet om in de regen te gaan bakken natuurlijk, maar om ze van binnen eens goed te bekijken en op zoek te gaan naar de plaatjes met hun sporen.
Lekker struinen in het bos op zoek naar paddenstoelen © Elianne
Met z’n drieën de zoekkaart bestuderen © Arie
Dan wordt het tijd om – voorzien van spiegeltje en vergrootglas – op jacht te gaan naar die wonderlijke verschijningen. Aangekomen bij de eerste paddenstoelen wil Ben ze vragen te gaan spiegelen en daarbij de paddenstoelen niet te vertrappen, maar ze zijn niet te houden en stormen op de paddenstoelen af. De eerste kreten van verwondering volgen al snel en er wordt op deze plek langdurig naar allerlei paddenstoelen gezocht en gekeken. Hoe komt het toch dat kinderen zo kunnen genieten van die sprookjesachtige creaties?
Wat een paddenstoelen! © Elianne
Er wordt van alles gevonden: nevelzwammen, elfenbankjes, de platte tonderzwam, mycena‘s. Wat een feestje. Als Betsy vertelt hoe nevelzwammen heksenkringen vormen, wordt er aandachtig geluisterd.
Onder de hoed van een paddenstoel groeien zaadjes. Die zaadjes noemen we sporen. Die sporen worden door de wind verspreid. Na zo’n mooie vlucht komt zo’n spore op de grond terecht. Uit een spore groeien allemaal mooie schimmeldraadjes. Die schimmeldraadjes gaan op zoek naar voedsel in de grond. Om nieuw voedsel te vinden moeten ze steeds verder zoeken. Ze groeien in alle richtingen even snel uit. Als ze uitgegroeid zijn, komen er aan het einde van de draadjes paddenstoelen naar boven. Omdat die schimmeldraadjes ongeveer even snel zijn uitgegroeid, staan de paddenstoelen mooi in een kring.
Ze komen dan als paddenstoelen uit de grond.
Wat verderop spoort Ben aan om goed rond te kijken en ook eens met het vergrootglas tussen het mos op de bomen te zoeken. Al snel worden daar minuscule paddenstoeltjes ontdekt.
Vliegenzwam met wratten © Elianne
Zingend over kabouter Spillebeen gaan we richting de vliegenzwam. Iedereen weet dat deze paddenstoel giftig is. De rode hoedjes met witte stippen worden al snel in veelvoud tussen de berkenbomen gesignaleerd. Bij sommige zijn de witte stippen er al af geregend.
Er wordt verteld over de vriendschap die deze paddenstoelen met de berken hebben gesloten en dat zij elkaar helpen en voeding uitwisselen. Ook worden er berkenzwammen en kogelhoutskoolzwammen gevonden.
Witte kluifzwam – een toppertje! © Elianne
Verderop in het bos ontdekt een meisje iets vreemds tussen de bladeren en vraagt wat dat is. ‘Ja, hoe heet dat vreemde frutsel nou?’. Als Ben vraagt waar honden op kauwen, komt het antwoord: een kluif. Hoezee, we hebben een (witte) kluifzwam gevonden. Wat een wonderlijk wereldje is het toch, die paddenstoelen.
Aanvullende soorten bij de ochtendploeg zijn onder andere judasoor op een vlierstruik en het geweizwammetjes op dood hout.
Eén van de Rangers vroeg bij ieder soort paddenstoel: ‘Is die giftig?’
Tsja, en als je te dicht bij de sloot komt en er dan in glijdt, dan lopen je laarzen gewoon vol: nat-natter-natst 😉
Natuurlijk gaf Arie weer een fluitconcert op een grassprietje.
Een natje zonder droogje © Elianne
Inmiddels heeft iedereen wel een droge keel van al dat gezwam gekregen. Bij een kletsnatte picknicktafel worden de kelen gesmeerd. Maar veel tijd is er niet meer. Het wordt tijd om geschubde inktzwammen te gaan zoeken. In tegenstelling tot voorgaande jaren stonden er op onze vaste locatie duidelijk minder van die schubbige rakkers. Er worden verlepte inktzwammen verzameld voor gebruik van de inkt. Als iedereen een takje of rietstengel verzameld heeft, kan er op een stukje wit papier naar hartenlust worden gekalkt en geschreven.
Helaas dringt de tijd en moeten we al weer terug naar de parkeerplaats om de kinderen weer veilig bij de (groot)ouders terug te brengen.
Ondanks de regen was het weer superleuk.
Arie, Astrid, Ben, Catolien, Betsy, Ina, Elianne en Sem hartelijk bedankt voor jullie medewerking aan deze kinderactiviteit. Toppie.
Verslag: Ben Huber
Foto’s: Elianne en Arie
