Sinds heel kort ben ik lid van Natuur- en Vogelwacht Rotta en gaan we als opening van seizoen 2023 naar de Zuid-Hollandse en Zeeuwse eilanden. Omdat ik het best spannend vind heb ik gevraagd of ik mee mag rijden en op zaterdagmorgen om 08.00 uur stonden mijn medeleden met de auto klaar.
Op naar het Hellegatsplein, naar De Kluut. Het bleek dat een groep vogelaars ons al voor was, het was vol op de parkeerplaats. Voor een beginnend vogelaar was er genoeg te zien maar wat meer bijzondere vogels hielden zich vooralsnog verstopt.
Bij de volgende stop (de Lepelaar) keken we uit over een prachtig water waar duidelijk zichtbaar een kudde Heckrunderen in beeld was, een pijlstaart, meerdere eenden en als klap op de vuurpijl: mijn allereerste “echte” ijsvogel. Heel fijn dat voor wie wilde door de grote telescopen van twee van onze vogelaars, Cor en Hans, een extra scherp beeld gegeven werd.
Verder naar de volgende stop, Battenoord, hier werden we lopend over de dijk verrast door een grote groep verschillende soorten flamingo’s die zich al kwetterend (noem je dat zo?) van hun mooiste kant lieten zien in wit tot licht zalmroze, met prachtige bijna zwarte veren aan de onderkant van hun vleugels. Ook vlak bij de parkeerplaats was er weer een geweldig moment: (mijn tweede) ijsvogel in vol ornaat op een paal, zes palen verder vergezeld van een buizerd.
Rijdend door een inmiddels zon beschenen landschap op weg naar Flauwers en Wevers inlagen bij De Herenkeet. Hier was voor de liefhebbers koffie verkrijgbaar. De zon was inmiddels flink gaan schijnen en dat vonden wij, maar ook de vele watervogels fijn. Smienten in groten getale, een enorme zwerm vogels (waren het goudplevieren?) gaven een voorstelling, een nonnetje trok de aandacht, kluten, wulpen, lepelaars, zilverreigers, wilde eenden, krakeenden, te veel voor mijn beginnersogen.
Door naar de Koudekerkse inlaag waar een zeehond de aandacht trok evenals enkele vogels. Vermoeidheid kwam mijn concentratievermogen niet echt ten goede, maar ik vond het prachtig. Snel verder naar de Brouwersdam waar we bepaald niet de enigen waren. Gelukkig was er -doordat er bijna geen wind – was veel te zien op het water waaronder een middelste zaagbekpaartje, nog veel prachtige vogels en een zeehond. We gingen een kleine kilometer verderop nog even kijken en zagen daar o.a. een aantal steenlopers.
Omdat we al flink verlaat waren doordat er overal zoveel te zien was werd besloten dat we in Stellendam alleen de dijk langs de Meester Snijderweg als laatste stop zouden aandoen en vogelkijkhut Tij te bewaren voor een volgende keer. Ook in Stellendam was het prachtig met enorme groepen kluten en mogelijk een bruine kiekendief die echter te ver wegvloog voor exacte herkenning.
Hier werd mij gevraagd een verslagje van deze dag te maken wat ik met plezier heb toegezegd, beseffende dat ik vele vogels niet bij name zou kunnen noemen of zelfs beschrijven. Voor de komende cursus vogelherkenning heb ik mij al aangemeld.
Verslag: Tineke in ’t Veld-Busch
Foto’s: Dick Hoek
Video: Marian Krispijn