Vaak omheen gefietst, langs getreind of gereden. Maar ondanks de ronkende aankondiging van Natuurmonumenten op hun site (Kom een kijkje nemen in Melkschuur Zuidpolder! De karakteristieke houten melkschuur is in oude luister hersteld en in de wilde bloementuin kun je zelf op zoek gaan naar wilde bloemen, vlinders en vogels) was ik er nog nooit geweest…
De verwachtingen waren niet zo hoog gespannen: de Melkschuur ligt zowat onder de aanvliegroute van Rotterdam Airport en grenst ook nog eens aan de enorme bouwput van de A16 bij de Doenkade. Genoeg ‘economisch’ leven dus, maar zou dat ook gelden voor het natuurlijk leven?
Dat viel deze warme vrijdagmiddag honderd procent mee! Een biddende torenvalk en miauwende buizerd speurden boven de polder naar een lekker hapje, de boerenzwaluwen plukten – laag scherend over de slootkanten – de insecten behendig uit de lucht. In die slootkanten op en tussen het riet koesterden libellen hun kortstondige leven: veel lantaarntjes (al dan niet ‘in copula’…), enkele roodoogjuffers, een eenzame patrouillerende keizerlibel. De zonnende bastaardkikker zag het allemaal met lede ogen aan.
Waar je weinig moeite voor hoeft te doen om te zien rondom de Melkschuur, zijn de vele vlinders. Zeker in deze maanden vliegen ze er bij tientallen. Vrolijk rondfladderend, uitbundig van kleur, soms zo vriendelijk om ergens te landen en zo de hobbyfotograaf een kans te geven op een mooi plaatje. Dagpauwoog, atalanta, bruin blauwtje, icarusblauwtje, bruin en bont zandoogje; de meegenomen ‘Minigids Vlinders’ van de Vlinderstichting (aanrader!) brengt uitkomst. Stiekem tikt de klok door en twee uur later zitten we – zondoorstoofd – weer op de fiets richting huis.
Een ommetje Melkschuur en een mooie ervaring rijker!
Tekst en foto’s: Leo de Rooij