Op alweer een warme zomerdag werd de Rotta Expeditie verzorgd door onze Werkgroep Waterkwaliteit. Dat werd een verrassende en leerzame ochtend.
Een groepje deed een verkenning in een sloot in het Hoge Bergse Bos, op zoek naar waterdiertjes. Er zit wel leven in, maar het mag in zo’n natuurgebied eigenlijk veel meer zijn. Wel altijd leuk om de schaatsenrijders op het water te zien, en het bootsmannetje weert zich dapper. De werkgroep hanteert een handige determinatiekaart voor de herkenning van de vaak petieterig kleine beestjes. Het dwergkroos (of toch klein kroos?) wordt nog even mee naar huis genomen voor nadere identificatie.
Bootsmannetje
Schaatsenrijder
De andere groep ging onder leiding van de werkgroep leden aan de slag met een verkenning van de waterkwaliteit achter de tuin van het Trefpunt, waar het water de afgrenzing vormt met de golfbaan. We zagen er, behalve minuscule watervlooien (veel) en een enkele muggenlarve, geen leven in. Eerder was daar al een bizar hoog fosfaatgehalte gemeten, wat te wijten zou zijn aan het feit dat de golfbaan voor een deel op een afvalberg is aangelegd.
We hebben de temperatuur gemeten, de doorzichtigheid, de ammonium en het stikstof. Deze zaten wel op normale waarden. Wat normaal is wordt ontleend aan landelijk bepaalde standaarden. Heel interessant om te zien hoe die waarden bepaald worden met speciale toolkits.
Kortom, we zagen met eigen ogen het belang van waterkwaliteit is, en dat alleen goed onderzoek de juiste gegevens aanreikt. Wat er op het oog schoon uitziet kan dus straatarm of zelfs giftig zijn.
Na afloop werd het opgeschepte water weer netjes in de vindplaatsen geloosd, en konden we onder het genot van een kop koffie nog even napraten over het belang van goed onderzoek.
Dank aan de leden van de werkgroep, er ging een wereld voor ons open!
Verslag: Josien Hofs
Foto’s ‘waterdiertjes’: Dick Hoek
